Armynta

Wanneer die andere gevangene het echt wil gaan zien, doet Kaley haar armen weer normaal en gooit het ijs in de bak. Dan doet ze haar shirtje naar omhoog om hem te laten zien wat er gebeurde. Zelf kijkt ze ook. Zo ziet ze dat het geen wonder is dat haar arme tepels nog zoveel pijn doen. Ze vindt het een wonder dat ze er niet afliggen.
"Dat is dus het resultaat van een liefkozende aanraking met die tang daar." zegt ze erbij. Voorzichtig raakt ze de linker aan. Haar gezicht vertrekt van de pijn en snel neemt ze weer wat ijs voor ertegen en laat ze haar shirt weer naar beneden.

"Precies niet." merkt Kaley op, het retorische van de vraag even negerend. Ze sluit even haar ogen om te genieten van de verkoeling van het ijs. Jammer genoeg is alles in de bak bijna gesmolten. Ze doet haar ogen weer open en kijkt de medegevangene aan.
"Voor wat hebben ze jou hier eigenlijk nodig?" vraagt ze hem. Kaley hoopt dat de twee bewakers haar nu wat meer met rust gaan laten. Die nieuwe mag wel blijven, van haar.

Ilmon
Ilmon schrikt wanneer de muur het begeeft en de blondharige gevangene De cel binnenwandelt. Hij staat er minuten met open mond en let niet op de conversatie die de de jongen en de blonde del aan het voeren waren. Na een tijdje belandt hij met zijn beide voetjes op de grond. Hij duwde de onhandige cipier omver en liep naar de muur met het controlepanneel. Hij drukte een aantal knopjes in.
"Fuck!" riep hij paniekerig omdat die niet bleken te werken. Hij draaide zich om en liep naar de muur met de noodknop die de andere cipiers zouden alarmeren.

"Ow, gezellig. Ik ben enkel maar wat gaan overvallen. Maar ze denken dat ik die mensen ook afgemaakt heb. Ze zijn gek als ze denken dat ik daarvoor mijn nagels ga verpesten." antwoordt Kaley, bij dat laatste met haar ogen rollend. Ze vindt het al erg dat haar nagels nu al verpest zijn. Kaley kijkt op wanneer een van die twee bewakers wat roept en dan op wat knopjes gaat drukken. Als ze dan ook nog eens een alarm hoort afgaan en enkele vele voetstappen, zucht ze.
"Yay, nog meer idioten. We gaan ons plezier niet op kunnen." merkt ze sarcastisch op. Ze heeft er geen zin in weer vermassacreerd te worden. Het is dan ook niet meer dan normaal dat ze hoopt dat ze haar gaan laten doen en die andere gaan aanpakken. Zij is immers braaf blijven zitten.

Ilmon
Ilmon was opgelucht wanneer hij een tiental bewakers de twee gevangenen overmeesterden.
'Prima werk,' zei hij, 'breng ze elk maar naar een andere cel.' Hij keek de blonde jongeman recht in de ogen aan. 'En ik heb met jou nog een eitje te pellen hé.' zei hij in zijn gezicht.
Hij volgde de bewakers die de gevangenen naar nieuwe cellen brachten en stapte de cel van de jongeman in.
'Goed,' zei hij nadat twee ijzeren armen de jongen van de bewakers hadden overgenomen en hem stevig vasthield.
'Jullie kunnen gaan,' beval de gevangenisdirecteur waarna de bewakers de cel verlaten. Ilmon deed de deur achter ze dicht en nam een tang. Hij trok de t-shirt van de jongen en zette die zijn rechtertepel tussen de twee klemmen van de tang. Hij telde van vijf af en zonder medelijden gebruikte hij de tang.

Wanneer Airen het alarm hoort, kijkt hij op een van de monitoren. Een grijnsje verschijnt op zijn gezicht van zodra hij door heeft dat de directeur en de nieuwe problemen hebben. Met het rekkertje dat rond zijn pols zit, bindt hij zijn haar in een staartje. Het is dat of eraf en dan pleegt Airen nog liever zelfmoord. Daarbij, zoveel is dit hem nu ook weer niet waard. Dan haast hij zich met de rest mee naar de cel waar ze moeten zijn en verhuist het meisje. Die is gelukkig vrij rustig. Hij dropt haar in de cel en kijkt haar dan even aan.
"Zo direct brengt er iemand wat te eten en drinken." zegt hij haar vriendelijk. Voordat ze wat kan terugzeggen, heeft hij de cel al afgesloten. Op zijn weg terug komt hij de nieuwe tegen. Even vraagt hij zich af wat diens naam nu weer was, maar die poging tot denken geeft hij al snel op.
"Hé nieuwe, wat vond je van je eerste relletje?"

OOC @ Hali: Het is me opgevallen dat sommige zinnen niet helemaal lopen in je posts en daardoor verkeerd opgevat kunnen worden of niet fijn lezen door verkeerde lidwoorden (is in de volgende zin als eerste onderstreept). Bijv. deze zin; 'Hij trok de t-shirt van de jongen en zette die zijn rechtertepel tussen de twee klemmen van de tang.' Zo kan je hier niet uithalen wat hij doet met het shirt. Hierbij helpen gedetailleerde woorden en het tweede wat onderstreept is klopt ook niet, want het leest alsof het de tepel is van Ilmon. Gelukkig weet ik wel beter. Hierbij vraag ik om de volgende keer er beter op te letten.



"Dat kun je aan je uiterlijk afzien" is er een opmerking van Christus te plaatsen en kijkt haar aan. Iedereen kan toch zien dat ze al hysterisch word als er een bloeddruppel op haar shirtje of wat dan ook terecht komt. Als dan die uitgedroogde drol weer bij komt en op knopjes begint te drukken gaat Christus' wenkbrauw omhoog. Niet veel later word hij dan ook weggesleept naar een andere cel door een aantal cipieren en ziet daar dan ook die uitgedroogde drol weer verschijnen. Direct word hij vast gepakt door een paar ijzeren armen en kijkt de uitgedroogde drol aka een uitgepofte oude zak. Van zodra deze met een tang aan komt zetten weet hij al hoe laat het is. Christus merkt dan ook dat zijn tepel ontbloot word en na een aantal seconden pijnlijk tussen de tang word geklemd. Met gemak weet Christus een schreeuw binnen te houden. Hij gaat hem die plezier echt niet gunnen. En daarbij is Christus pijn wel gewend, al heeft hij nu al wel medelijden met zijn arme tepeltje. "Kun je niks beters bedenken?.. Oh nee wacht, daarvoor zijn je hersenen al tot stof vergaan" maakt hij een grommende opmerking over uitgedroogde drol's leeftijd. Echt niet dat Christus het hierbij laat zitten, want er komt echt wel een dag dat hij die uitgedroogde drol echt kei hard terug pakt. Met alle plezier en genot van dien.

Airen opent de deur van het cipierskot en van zodra hij binnen is, haalt hij het rekkertje weer uit zijn haar. Oh, wat haat hij dat! Even gaat hij met zijn hand door zijn haar om het weer goed te leggen.
"Ja, hadden ze je dat niet verteld toen je je contract kwam tekenen? Trouwens, waarom zou iemand anders dit willen doen? Zo goed wordt het nu ook weer niet betaald." antwoordt hij waarna hij lui op een stoel gaat zitten. Het doen alsof is Airen in de loop van jaren steeds beter beginnen afgaan. Op een van de dichtstbijzijnde schermpjes ziet hij de cel van die andere gevangene van daarnet.
"Kijk, de directeur is nu alweer bezig. Ik moet zeggen dat hij wel eentonig wordt. Zijn show mag wel eens wat opfrissing gebruiken."

Airen bekijkt de jongen, Brandon, even. Ja, die zou het niet zo lang uithouden hier als hij zo verder blijft doen.
"Zie dan maar dat de directeur je niet hoort en dat je je gedeisd houdt of je komt snel op straat te staan." repliceert hij enkel. Hij staat recht om een tas koffie te halen. Veel meer valt er nu toch niet te doen tot het eten rondgebracht wordt. Behalve natuurlijk als de directeur zich wat in zijn kop haalt of er nu een rel uitbreekt.
"Airen. Wil je ook wat?" vraagt hij, meer uit beleefdheid dan om een andere reden. Daarbij vindt hij die nieuwe best wel grappig. Net dat iets te vaak is hij van het tegendeel bewezen geweest om dat nog te kunnen geloven.

Ilmon
Ilmon wilde vloeken toen de blonde man het niet uitschreeuwde.
'Goed,' zei hij dreigend, 'dan gaan we een stapje verder hé.' Een grijns verscheen op Ilmons gezicht toen hij de man zijn broek en onderbroek uittrok.
'Zo,' glipte er uit zijn mond, 'is zien of je dit ook kunt verdragen.' Ilmon nam de tang goed beet en deel alsof hij er de man zijn mannelijkheid te grazen mee zou nemen.

Airen haalt z'n schouders op en gaat met zijn tas weer zitten. Hij vindt het heerlijk ontspannend nu dat de directeur andere dingen te doen heeft. Geen zin om de camera's in het oog te houden, gaat hij er dan ook met zijn rug naartoe zitten.
"Ja, iedere dag. Sommige dagen zijn rustiger dan anders." zegt hij vaag. Terwijl hij enkele slokken neemt, bekijkt Airen Brandon nog eens goed. Hij moet hem eigenlijk gelijk geven dat die het niet lang gaat lijken te overleven.
"Je went er wel aan. Meestal zie je er niets van. Behalve tijdens rellen of als je de resultaten ziet als je eten rondbrengt. De directeur houdt het meeste plezier voor zich. Dat doet me eraan denken dat het zo etenstijd is. Als je wil, mag je wel mee op ronde. Het is in ieder geval veiliger dan hier blijven zitten wachten tot je wordt rond bevolen. Achja, het is jouw keuze."

Airen knikt even. Z'n tas is bijna leeg dus kunnen ze er bijna aan beginnen. Als Brandon dan wat vraagt, denkt hij even na.
"Ik denk dat je het belangrijkste wel hebt. Verder kun je maar best zo onopvallend mogelijk doen." zegt hij. Dan is zijn tas op en zet hij het ding weg. Hij staat recht en rekt zich even uit. Ondertussen werpt hij een blik op de camera's om te zien waar ze het best laatst heen gaan.
"Ik neem aan dat je geen rondleiding gekregen hebt? De keuken, ook al is die niet veel soeps, gangen, verhoorkamers enzo. Nja, die verhoorkamers zijn eerder bezoekersruimtes als er al bezoek komt. De meesten krijgen het niet." vraagt Airen. Met duidelijke tegenzin doet hij zijn haren weer vast met het rekkertje van rond zijn pols.

Ilmon
'Aah!' gilde Ilmon toen hij een trap van de gevangene kreeg. Hij liet de tang vallen. Een schittering verscheen in zijn ogen en hij ging naar het bedieningspaneel.
Uit de muur verschenen twee armen die de benen van de gevangene stevig vasthielden.
'Eén,' beet hij de gevangene toe, 'nu ga je naar mij luisteren!' Hij ademde diep in en uit. Ilmons borstkast ging hevig op en neer. Zweet stroomde over zijn voorhoofd en zijn slapen klopten. Voor hem werd alles wazig vooralleer het zwart werd.

Ilmon
Het werd weer wazig voor zijn mond. "Wachters," glipte er over zijn lippen, "wachters! Door de barstende koppijn verloor de directeur weer het bewustzijn.

"Goed, dan krijg je nu de keukens en meer gangen en cellen te zien." repliceert Airen. Zonder nog enige blik op de camera's houdt hij de deur open voor de nieuwe en gaat hem dan voor naar de keukens. Daar staat al een kar klaar met vanonder borden en erbovenop twee grote kommen soep, een lepel om op te scheppen en brood. Een vrolijke grijns verschijnt op zijn gezicht.
"Dit zijn dus de keukens. Altijd erg vriendelijk zoals je wel kunt zien." merkt hij op ook al trekt er niemand van het keukenpersoneel zich iets van aan. Achja, Airen is al lang gewend aan de koude sfeer die er heerst onder het personeel. Hij brengt het karretje in beweging om naar de cellen te gaan.
"Dat is wel het belangrijkste dat je moet weten want het meeste van de rest heb je al gezien. Bezoekersruimtes zijn er ook, maar ik denk niet dat je er ooit iemand naartoe zult moeten begeleiden. Wat ik je wel kan laten zien nog zijn het zelden gebruikte buitenplein en langs waar de nieuwe gevangenen binnenkomen." zegt hij terwijl ze door de gangen gaan die naar de cellen leiden. Het begint hem te verbazen hoe rustig het is. Nergens hoort hij hoe iemand rond gecommandeerd wordt. Airen doet het al gauw af als een van de momenten waarop ze veilig kunnen rondlopen omdat de directeur betere dingen te doen heeft, zoals daarstraks op de camera's te zien was.