[Fantasy RPG] A pirate's life for me

Dromerig kijkt Onyx over de reling uit op Tortuga. Ze zijn net aangekomen en de rust die nu heerst op het schip, vindt hij geweldig. Jammer wel dat die van korte duur gaat zijn. Ze moeten immers wat bemaningsleden gaan aanwerven nog. liefst zo snel mogelijk en voor ze hier weer vertrekken.
"Dan, niet te ver gaan! Je moet mee groentjes gaan testen." roept Onyx hem toe wanneer hij Dan ziet. Er zullen wel kandidaten genoeg komen, maar Onyx wil er zeker geen huilebalken bij hebben zitten.

Vrolijk loopt Micheal op het dek, ze waren gestrand! Eindelijk! Een nieuwe poging om weer heerlijk te kapen. Al wist Micheal dat Onyx iets anders van plan was. Hij hoort zo ook het gesprek, wat je amper een gesprek kon noemen, tussen Onyx en Dan. Dit trekt echter zijn aandacht. 'Yo Onyx, kapitein! Ik mag wel mee toch?' roept hij naar Onyx. Met zijn handen wrijvend kijkt hij om zich heen. Een dorp met daarachter de grachten van een kasteel. Dit vraagt om heerlijke moeilijkheden. De grijns komt niet van zijn gezicht af.




Geërgerd kijkt Monique van Onyx naar Dan. Konden ze niet even wat rustiger tegen elkaar praten? Ze was aan het slapen! Ja nu niet meer door die jongens. Met een neutraal gezicht zit Monique weer rechtop. Haar hoofd galmde en verging van de pijn. Teveel gedronken gister, dat merkte ze wel. Uitgeput blijft ze bij de rechterzijde tegen de houten wand aanleunen. Dan begint Micheal ook nog eens keihard te brullen, kon het niet wat rustiger?! Ze staat rustig op, maar zodra ze wil lopen, begint ze al te wankelen en gaat weer op de grond zitten. Nogmaals denkend waar zonet het gesprek over begon, begint ze met haar ogen te draaien. Nieuwelingen, jippie. Dat kon nog leuk worden. Not. Waar zij zin in had was slapen, en met rust gelaten worden. Helaas stond haar een taak te wachten, die ze net zo leuk vond als slapen zelf, maar dat duurde nog wel eventjes.

Onyx denkt even na over Micheals vraag.Ach, wat maakt het ook? Zoveel is er immers niet aan.
"Doe maar. Over een uurtje op de kade." roept hij ten antwoord. Tijd genoeg om eens te gaan zien hoeveel voorraad ze moeten aanleggen. Sinds hun kok gestorven is, moet hij dat doen en daar heeft Onyx net een grondige hekel aan. Halfmokkend trekt hij zichzelf dan ook richting het ruim. Daar is al snel duidelijk wat ze nodig hebben. Zowat alles. Gelukkig hebben ze nog genoeg geld daarvoor. Geen zin erin besluit hij het te doen voor ze gaan groentjes keuren. Onyx haalt het geld op uit zijn hut en gaat dan op weg naar de markt die iedere dag in Tortuga gehouden wordt.

Gefrustreerd wordt Audrey wakker en probeert de geluiden van de jongensstemmen buiten te sluiten. Wanneer ze Monique dan ook hoort opstaan, draait ze zich nog eens om in haar hangmat.
'Slapen is hier ook altijd teveel gevraagd,' denkt ze geërgerd.
Nu ze toch wakker is besluit ze maar om gewoon ook uit haar 'bed' te kruipen. De slaap zou ze nu toch niet meer kunnen hervatten. Geeuwend loopt ze op haar blote voeten door de lege slaapkamer van de meisjes en loopt traag het trapje op wat naar het dek leidt. Met nog een lange, uitgebreidde geeuw stapt ze het zonnetje in en rekt zich uit wat haar hemd, waar ze mee slaapt, wat omhoog doet kruipen.

Micheal, blij dat hij mee mocht om groentjes te keuren, bedenkt nu wat hij nu zal moeten doen. Het was immers nog vroeg en veel gekaapt hadden ze niet. Micheal vindt de dames op het schip ook maar niks. Die horen de mannen te vermaken aan de kant en die vrouwen horen niet op het schip te werken. Maar Onyx vond het blijkbaar wel goed. Hoewel Micheal de vrouwen toch interessant vindt, besluit hij het er maar bij te houden. Al heeft Micheal wel tegen Onyx gezegd dat vrouwen ongeluk brengen op het schip.
Audrey komt ook alweer op het dek en Micheal loopt naar haar toe. 'Goedemorgen Audrey. Wat zie je er toch weer heerlijk uit vandaag.' En om een klap te voorkomen gaat hij aan het vaste land. Wat zal hij eens doen?




Tortuga, het heerlijke plaatsje wat Monique het einde vond. Het plaatsje waar alle piraten bijeen kwamen en nog eens geweldig feesten ook! Monique kijkt wat rond wat er zoal gebeurd op het schip.
Micheal is weer heerlijk gênant bezig tegen Audrey en Onyx haalt geld uit zijn hutje, tenminste, ze zag wat geld in zijn handen. Nieuwsgierig en een stuk opgewekter, loopt Monique naar hem toe. 'Sinds wanneer kópen we dingen?'

Een grijns verschijnt op Onyx' gezicht wanneer hij Moniques vraag hoort.
"Sinds wanneer stelen we hier?" kaatst hij een vraag terug. Iedere keer in Tortuga koopt hij gewoon omdat hij hier gewoon alles inslaat en het toch al spotgoedkoop is. Nu zijn de kroegen niet meegerekend en ook niets als ze maar een dingetje nodig hebben. Maar nu hebben ze teveel nodig en Onyx is echt niet van plan alles zelf naar het schip te dragen. Laat dat de verkopers maar doen. Die hebben toch al een kar en dus kunnen ze dingen brengen ook. Onyx zet tegen een van de verkopers, meer bepaald de overbelangrijke drankhandelaar, wat hij moet hebben.
"Heb nog even geduld. Nadat we enkele nieuwelingen uitgekozen hebben, vertrekken we op een leuk plundertochtje en gaan we onze reputatie nog eens waar maken. Enige voorkeur om heen te gaan?" zegt hij. Het kapitein-zijn had Onyx toch wel wat makkelijker verwacht. Hij vindt dat er teveel verantwoordelijkheden bijgekomen zijn. Maar het is ook wel leuk om als eerste je zin te doen met hulpeloze gevangenen.

Monique kijkt om zich heen. Een klein wereldje vol piraten en dan nog steeds dingen kopen blijft nog steeds nieuw. Dan lijkt het net of je goed én slecht bent en dat is gewoon raar. 'Sinds dat het nog steeds niet is gebeurd.' mompelt Monique dan en stoppen bij een drankhandelaar. 'En als ik nou geen voorkeur heb?' grijnst Monique als Onyx haar een vraag stelt. 'Wat als we gewoon de zee op gaan, zonder kompas en vervolgens gaan kapen als we een schip tegen komen?'
Maar Monique bedenkt zich al gauw. 'Ik heb laatst nog gehoord dat er binnenkort een ceremonie komt voor gouverneurs, hier vlakbij. Misschien daar een bezoekje aan brengen?' Monique heeft er nou al zin in. Het brandt gewoon in haar handen hoe graag ze met haar zwaard wil omgaan tegen een paar van die ellendige soldaten. Die zijn natuurlijk hartstikke laf om een vuurwapen te gebruiken. Zo kinderachtig.
Dan komt Dan er aan. 'Danny!' grijnst Monique. 'Ook goedemorgen. Ik heb net aan Onyx gevraagd of we bij een ceremonie mogen plunderen. Wat vind jij van het idee?'

"Wacht nu even, bijna klaar. EN het is toch bijna tijd voor vers bloed en dan mag je je gaan uitleven. En per toeval doe ik dit altijd hier, dus geen gezaag." antwoordt Onyx, het laatste zinnetje tegen Monique zeggend. Hij luistert naar haar voorstel en begint het te overwegen. Vandaar kunnen ze de open zee kiezen om de navy kwijt te spelen. En hij kan best wel een nieuw zwaard gebruiken. Bij zo'n ceremonie's worden immers meestal zwaarden uitgereikt.
"We gaan. En vandaar plunderen we ieder schip dat we tegen komen. Het wordt tijd dat de oude code in ere hersteld wordt." besluit Onyx, het antwoord van Dan niet echt afwachtend. Plunderen, verkrachten, Onyx heeft er nu al zin in!