[Real RPG]: House Of Models

Blij dat Lauren weer wat levendig doet, laat Jacey zich meetrekken. Gelukkig is ze niet zo blond dat ze tegen de deur aanrent, maar net weet af te slaan en haar eigen kamer in te gaan. Daar rommelt ze tussen haar spullen. Na wat kledingstukken te hebben laten rondvliegen, haalt ze er al gauw haar bikini uit. Die doet ze snel aan. Blij dat ze eens niets om haar polsen droeg, gaat ze op zoek naar een handdoek. Die is gelukkig ook al niet te goed verstopt. Ze bindt die om haar middel net wanneer ze Lauren hoort. Nu enkel nog een paar flipflops en ze is helemaal klaar. Met en erg brede glimlach op haar gezicht opent ze de deur.
"Helemaal." antwoordt Jacey. Nu is het haar beurt om te trekken. Ze sluit de deur achter zich en begint dan weer te rennen, Lauren met zich meetrekkend.

Zodra alle modellen, behalve Claire, weg zijn, neemt Scott Claire mee de trap op naar boven. Waar haar kamer zich bevond. Scott grijnst naar Claire om haar als ze begint over vanavond. 'Nou en of! Ik ben er ook benieuwd naar en ik hoef dan geen butler te spelen deze keer.' glimlacht hij naar haar. 'Ik mag dan ook feesten, als ik wil. En daar kun je op rekenen.' Zodra ze boven zijn, houdt Scott zich even stil, voor het geval de modellen hen af zullen luisteren.
Bij de kamer van Claire stopt hij. 'Nou, dit is je kamer. Een prettig verblijf toegewenst.'




Leigh vergeet even dat ze een model is en staat dan prompt stil. 'O hemel, je hebt gelijk.' De vertrouwde arm van Ryan om haar schouders doet het wel goed en zodra ze bij zijn kamer zijn, wordt Leigh meteen richting de badkamer geduwt waar ze allemaal potjes, spulletjes, en weet wat allemaal nog meer.
'Nou eh. Zeg jij het maar. Waar is mijn haar goed voor en wat niet? Ik wil niet met roze haar of iets dergelijks lopen.' lacht Leigh. 'Dat zou mijn mooie, blonde haren verpesten.' En zolang haar haar niet al te nat hoefde, maakt Leigh zich ook geen zorgen, en kan Ryan beginnen. 'Begin maar zou ik zeggen.'

Lauren kijkt grijnzend op als de deur opengaat en Jacey verschijnt. Ze wordt meegetrokken en weet het tempo amper bij te houden. Ze hobbelt er dan ook achteraan en struikelt bijna van de trap, maar weet zich nog net staande te houden. Jacey scheen een goed richtingsgevoel te hebben, want ze komen uiteindelijk bij het zwembad aan. Grijnzend laat Lauren Jacey los, pakt haar handdoek en duwt haar vervolgens het water in. Dan gooit ze haar eigen handdoek over een stoel en duikt ze er achteraan.
Als ze boven komt, laat ze zichzelf even op haar rug drijven. "Hmm," mompelt ze genietend.



Ryan grijnst naar wat Leigh zegt. Hij grist een potje van de wastafel en gooit het vervolgens over zijn schouder in de badkuip. "Geen roze..Dan kan die weg," zijn de woorden. Hij loopt vlug naar de slaapkamer en haalt daar een stoeltje weg, die net in de badkamer past. Hij legt er een handdoek over, duwt Leigh in de stoel en legt dan een handdoek over haar schouders. "Let's start," grinnikt hij, waarna hij haar haren ietwat nat maakt. Eerst schuim. En dan gaan zo ongeveer alle potjes open. Hij leest wat verpakkingen en weet dus echt precies wat hij doet.
"Ik vind het echt super mooi hier," glimlacht hij, terwijl hij wat spul in Leighs haar smeert. "De kamers zijn geweldig, het huis, de tuin, het eten," Ryan blijft een tijdje praten, tot er zo ongeveer een half uur voorbij is. Dan pakt hij nog één laatste potje en doet dan de finishing touch aan Leighs haar.
"Klaar!" roept hij blij, waarna hij de handdoek van haar schouders haalt.

Jacey slaakt een speels gilletje als Lauren haar het water induwt. Vrolijk lachend komt ze boven. Om toch iets van wraak te hebben, spettert ze wat water Laurens richting uit. Dat het niet veel uithaalt omdat ze al nat is, maakt haar niet veel uit. Het is het principe dat telt.
"Wat is zwemmen toch heerlijk." zucht ze gelukzalig. Hier zou ze best wel de rest van haar leven willen blijven. Genoeg mysteries om zich mee bezig te houden, een zwembad en een butler zodat je lekker niets hoeft te doen. Voor Jacey is dit echt wel het paradijs op aarde.
"Weet je, ik vraag me af hoe het komt dat die Claire het voor elkaar kon krijgen later te komen. Voor zover ik weet, stond er geen telefoonnummer ofzo in die brief."

Lauren lacht als ze oondergespettert wordt. Ze gaat weer op haar rug liggen en luistert naar Jacey. "Zwemmen is de hemel," lacht ze, terwijl ze met haar armen op de zwembadrand legt en over het grasveld kijkt. Ze wiebelt plezierig met haar voetjes heen en weer onder water.
Als ze de bedenkingen van Jacey hoort, draait ze zich naar haar om. "Je hebt een punt," mompelt ze bedenkelijk. "Jou lijkt alles wel op te vallen," grinnikt Lauren, waarna ze naar Jacey zwemt. "Een brief schrijven misschien?" noemt ze een mogelijkheid waarop Claire het had kunnen laten weten. Dan duikt ze onder en trekt ze Jacey aan haar been onder water. Die meid moest niet zoveel nadenken over alles.

Genietend van het water grijnst Jacey om wat Lauren zegt over het zwemmen. Haar mening over het laat komen, vindt ze wat onwaarschijnlijk. Maar wanneer ze onder water getrokken wordt, heeft ze wel iets beter aan haar hoofd.
"Gek. Dit zet ik je zo hard betaalt." zegt ze vrolijk wanneer ze terug boven water komt. Ze zet haar handen op Laurens schouders en duwt haar zo onder. Wanneer die onder is, laat ze los en zwemt een eindje uit de buurt zodat ze uit de onmiddellijke omgeving is om wraak erop te krijgen.

Nadat Scott met Claire een gesprek had gevoerd, loopt Scott richting de kamer van Leigh om daar aan te kloppen. Geen reactie. Vervolgens loopt Scott door richting de kamer van Ryan en klopt daar aan. Hij hoort van Leigh al een seintje en Scott stapt binnen. 'We hebben binnen twintig minuten het avondeten op tafel. Als jullie zo gastvrij zijn om dan aan tafel te gaan zitten, graag.' mededeelt Scott glimlachend en verlaat dan het vertrek, nu op zoek naar Lauren en Jacey.
Hij heeft al een vaag vermoeden waar ze zullen zijn en zijn vermoedens krijgen gelijk. Scott stapt beleefd naar buiten en gaat vlak bij de rand van het zwembad staan. 'Als deze dames uitgezwommen zijn, kunnen ze binnen twintig minuten aan tafel gaan om vervolgens wat te gaan eten.'




Leigh kijkt een beetje pijnlijk toe hoe Ryan alles doet en allerlei dingen frutselt in haar haar. Dit was zo totaal niet gewend, omdat er meestal proffesionele mensend aar aan de slag gaan. Met een beetje praten komt Leigh er ook wel. 'Het is hier zo fantastisch. En alleen nog maar meer werkervaring op doen! Ik vind alleen wel dat Jacey te veel over nadenkt over bepaalde dingen en Lauren is haar meeloopertje heb ik het idee. Totaal geen eigen mening.'
Als Ryan klaar is, kijkt Leigh vol bewondering naar de spiegel. 'Wat mooi! Wat fantastisch! Wat goed!' complimenteert ze Ryan. 'Hoe je dat doet is me een raadsel, maar ik zie er nu nog veel mooier uit als eerst! Dankjewel!' En Leigh kan het niet laten om Ryan een zoen te geven op zijn wang. Als er plots op de deur geklopt wordt. 'Jahaa?' Als dan Scott binnenkomt met een kleine mededeling, kijkt Leigh Ryan aan. 'Ik heb de jurk nog niet eens gezien!'

Lauren lacht Jacey eerst nog uit, maar slaakt een gilletje -wat overgaat in blupjes- als ze onder water geduwt wordt. Wanneer ze terug boven komt ligt Jacey aan de andere kant van het bad. Net als Lauren wraak wil nemen, komt Scott aangelopen. Ze blijft braaf op haar plaats in het water en luistert naar wat hij te zeggen heeft.
"Okee," antwoordt ze, waarna ze Jacey wat natspettert en dan het zwembad uitklimt. "Nog twintig minuten.." Ze bedenkt voor zichzelf wel een plan hoe ze zich snel gaat douchen en aankleden om optijd te komen.



Ryan kijkt toch wel een beetje arrogant, maar toch gevleidt, als hij zo becomplimenteert wordt. Hij glimlacht als ze hem een zoen geeft en blij gooit hij zijn arm om haar schouder. Als er dan geklopt wordt, wil Ryan net roepen dat de deur open is, maar Leigh is hem voor. Hij luistert even naar Scott, knikt en duwt Leigh dan naar de slaapkamer. "Ga je maar snel verder mooi maken, dan kan ik nog even douchen enzo," Nu ging hij een beetje stressen, omdat twintig minuten eigenlijk te kort waren. Maar Ryan moest zijn best doen. Hij duwt Leigh de kamer uit, geeft haar een knuffel en slaat dan de deur dicht, om zich eens goed te gaan douchen.

Scott buigt nog even vriendelijk naar de dames en loopt dan weer naar binnen. Na het eten zal hij zijn pak aan doen. Scott besluit nog even langs de keuken te gaan om de mensen aan het werk te zetten en zodra hij dat gedaan heeft, loopt hij richting de lift waar je bij James uitkomt. Nog even om zich heen kijkend dat niemand hem ziet, stapt hij de lift binnen en eenmaal beneden klopt hij op de deur. 'James? Ik ben het. Doe je even open?'




Leigh snapt wel dat Ryan zich wilde douchen. Wie wil nou niet mooi zijn. Nog steeds haat Leigh de douche, dus ook mooi niet dat ze gebruik van ging maken. Ze vast zich altijd voorzichtig met een washandje en bodylotion en zelfs daar krijgt ze kippenvel van. Puur van angst.
Leigh loopt haar kamer binnen en doet meteen haar klerenkast open. En ja hoor, precies zoals Scott gezegd had, en dan ook heel precies. Daar, in de kast, hangt een hele mooie rode jurk, met een dunne, witte middenstuk. Het paste precies bij haar bleke huid en blondwitte haren. Leigh besluit het niet meteen aan te trekken, omdat ze bang is dat als ze knoeit onder eten, dat ze helemaal geen jurk meer heeft.
Ze houdt dan ook mooi haar kleren aan en pakt dan haar tas. Haar mobieltje, waar was haar mobieltje? Die had ze toch meegenomen? Leigh wist zeker van wel. Of.. ze had het nog aan haar oplader thuis. Dat kon ook nog. Maar dat klinkt veel te ongeloofwaardig in haar oren.

ooc: ja, kweet dat ik te lief ben voor deze wereld. Vandaag dan toch



Als Scott hen dan komt zeggen dat ze bijna aan tafel moeten, duikt Jacey snel nog eens kopje onder. Waarom gaan al die leuke dingen toch zo snel vooruit? Eenmaal terug boven hoort ze Lauren zeggen hoe lang ze nog hebben.
"Bah, heb echt geen zin me te haasten." merkt ze op terwijl ze eruit klimt. Ze neemt haar handdoek en droogt zich snel wat af zodat ze het binnen niet te vuil maakt. Dan bindt ze de handdoek rond haar middel om haar handen vrij te hebben.
"Owja, heb jij al gekeken naar je jurk?" Ze wist dat ze iets vergeten was. Dat gaat toch het eerste zijn dat ze gaat doen. Kijken naar de jurk die ze voor haar uitkozen. Geen zin zich te haasten slentert ze lui richting waar ze denkt dat hun kamers liggen, aannemend dat Lauren wel meekomt als ze zin heeft te praten.





Na een lekker luie middag hoort James plots geklop. Pas wanneer hij zijn broertje hoort roepen, staat hij recht en opent de deur.
"Al gedaan met butlertje spelen? Het feestje is straks pas hoor." zegt hij waarna hij weer gaat luieren in zijn favoriete stoel. Rune heeft zijn psp al enkele minuten geleden aangeslagen om zich op uit te leven. Wat een gek. Die jongen moet er echt wel eens wat aan doen dat hij constant ge-entertaint moet worden.

Lauren staat nog te denken als Jacey haar uit de gedachten haalt. "Oh wat? Nee, nog niet," stottert ze, waarna ze achter Jacey aansjokt en ondertussen een handdoek om haar lichaam wikkelt. Zou haar jurk mooi zijn? Oogverblindend? Ze droomt half weg, als haar plots een vraag te binnen schiet. Ze trippelt vooruit en gaat naast Jacey lopen.
"Hey," begint ze, waarna ze Jacey even aankijkt. "Waarom wantrouw jij alles hier eigenlijk zo? Je hebt overal vragen over.." mompelt ze. Lauren was toch wel nieuwsgierig geworden.



Wanneer Ryan lekker gedoucht heeft, springt hij in de skinnyjeans, het t-shirt en vestje dat hij klaargelegd had. Hij ging natuurlijk niet in het pak eten dat hij nog steeds niet bekeken had, want dan kon het vies worden. Maar eerst het haar. Hij zet zichzelf voor de spiegel, ruimt de spullen op die hij net gebruikt had bij Leigh en begint dan zijn eigen haar te stylen. Het moest snel gaan, want ze hadden maar twintig minuten gehad! En aangezien het al een wonder was dat meneer in zeven minuten kon douchen, had hij hier ook nog vijf minuten voor. Dan kon hij nog snel zijn pak bekijken en naar beneden rennen.
Na vijf minuten, zoals gepland, is Ryan klaar met zijn haar. Het was niet perfect, maar hij zou zometeen -vlak voor het feest- zijn haar nog wel een keer doen. Dan stapt hij de badkamer uit, trekt zijn sokken en schoenen aan en opent dan de kastdeur, waar zijn mond openvalt. "Oh mijn hemel," brengt hij geschrokken uit. Met grote ogen kijkt hij naar het pak, waarna hij begint te gillen. Een hoge gil. Een kreet. Van blijdschap, dat wel.

Scott ploft neer op de bank als James hem binnenlaat. 'Ik ben kapot. Serieus dood gemaakt. Gesloopt. Ik word gek.. helemaal gek..' uit Scott naar James. 'Het is dat ik me zo goed wist te informeren, maar ik zweer je, ik zal nog eens door de mand kunnen vallen. Die Jacey, ongelofelijk, ik weet het niet meer James. Ben ik echt stom dan dat ik er al uit zie? Ik vermoord dat mens echt nog. En het liefst in het zwembad waar mams ook altijd zat te zeuren.'
Scott kijkt niet om naar Rune of Danny en kijkt James aan. 'Wat moet ik doen?'




Na nog heel goed te hebben doorzocht, geeft Leigh het op. Misschien moest ze na het eten maar weer verder zoeken. Hij mocht en zou niet kwijt zijn! Leigh slaat dan ook tegen haar muur aan en opent weer haar kast. Haar zwaard lag er nog wel. Het zwaard waar ze haar haar mee afsneed. Geïrriteerd loopt Leigh haar kamer uit en wacht bij de kamer van Ryan.
Ze zal wel met hem mee naar beneden gaan. Op Claire wil ze nou ook niet echt wachten, nu het al klikte met Ryan. Haar maag smeekte wel om eten, dus Leigh hoopt dan ook maar da ze wat lekkers voorgeschoteld krijgen.

Jacey haalt haar schouders op als ze hoort wat lauren vraagt. Ze heeft er nog niet echt bij stilgestaan. Zo zit ze nu eenmaal in elkaar.
"Ik weet niet. Het lijkt me gewoon wat vreemd dat ze ons zo op het laatste nippertje voor het geweldigste in ons leven uitnodigen zonder enige uitleg ofzo. Ik verwacht gewoon dat er iets mis gaat zijn. Ik heb er altijd voor moeten vechten en dan is dit simpelweg te mooi om waar te zijn." antwoordt ze nadenkend. Ja, dat zal het zo wel zijn. Nog steeds vindt ze dit allemaal iets te geweldig. Mocht het gaan om een of ander experiment om te zien of die geest gaat verschijnen, vindt ze het ook wat te lam. Eenmaal bij de kamers aangekomen, ziet ze Leigh bij Ryans kamer staan.
"Trouwens, ik wil dat spookje wel eens tegenkomen hoor." zegt ze nog tegen Lauren met een knipoogje vooraleer ze haar kamer ingaat om wat kleren aan te trekken.





James grijnst breed als Scott zijn beklag doet. Ze wisten goed genoeg waar ze aan begonnen. Hun moeder kon even hard zagen als de meeste modellen. Dus vel minder verwachtte James niet. Feit is wel dat die Jacey wel erg veel vragen heeft.
"Rustig maar. Ze gaat nog wel kalmeren. Zeker tegen wanneer wij eraan beginnen. Te beginnen bij dat feestje. Ik ga het programma zo instellen dat de lichten even uitvallen en ma even van zich laat horen. Zullen ze vast niet alleen meer willen zijn. Maak je maar niet ongerust over die wijsneus." legt hij uit, net iets te zeker van zijn zaak. Bij het woord feest ziet hij Rune even geïnteresseerd opkijken. Typisch voor hem.
"Maar zeg eens, wil je die twee idioten bij het eten zo direct of moet ik ze toonbaar van hun luie reet krijgen tegen dat het feest begint?"

Lauren knikt bij Jaceys antwoord. Er zat iets in, maar toch vond Lauren het niet heel zinnig. Waarschijnlijk was er niets aan de hand en was dit alleen maar een ding om van te genieten. "Als we vanavond proberen die ruimte met kleren in te komen..Je weet wel, die verboden is," knipoogt ze. "Als zich daar niets ergs in bevindt zal het allemaal wel goed zijn denk ik." mompelt ze. "Het is verboden, dus als het hier niet klopt, zal die ruimte ook wel vol zitten met dingen die niet kloppen in plaats van kleren," Ze glimlacht en loopt dan achter Jacey aan naar binnen.
"Ik heb er nu al de kriebels van," mompelt ze met een klein grijnsje. Tja, Lauren vond het hier prachtig, maar dat geestengedoe maakte haar toch iewat bang. Ze wandelt langs Leigh als Jacey haar kamer al binnen is, en stapt dan haar eigen kamer in. Ze gooit haar kast open en dan valt haar mond open. Hij was..Prachtig. Dit moest Jacey zien.. Maar eerst zou ze zich omkleden. Ze doucht vlug, kleedt zich om en rent dan naar buiten om op Jaceys deur te kloppen. "Je moet mijn jurk zien!" roept ze tegen de deur.



Ryan staat nog steeds zijn pak te bewonderen als hij plots weer bij bewustzijn komt. Zijn twintig minuten zijn bijna om! Hij kijkt nog één keer in de spiegel om het laatste plukje haar goed te leggen en zijn jasje goed te trekken. Daarna snelwandelt hij door de kamer, om zijn deur keihard open en weer dicht te slaan. In alle haast botst hij tegen Leigh op en valt hij om. "Oh jeetje!" begint hij, waarna hij overeind krabbelt, zijn kleren rechtstrijkt, een hand langs zijn haar haalt en dan Leigh overeind helpt. "Het spijt me. We zijn bijna te laat." Zonder op reactie te wachten neemt hij haar hand en sleept haar mee de gang door. Dat Lauren ook nog boven is valt hem niet op. Ze gingen dus mooi niet te laat komen.

'Je kent haar nog niet..' zucht Scott naar James. 'Het is een superverwend kreng. Ik begin haar al te haten. Direct al! Toen ze begon met de eerste vraag te stellen. Ik wist niet dat het zo'n hel ging worden. Maar je zult wel gelijk hebben..' mompelt Scott naar hem.
'Wij zullen haar anders flink aanpakken morgen. Ze zal er achter komen hoe hard wij zijn, toch Rune?' geeft Danny zijn bijdrage en hij kijkt, net als Scott richting Rune. 'Ik zal rustig blijven.' zegt Scott dan ook tegen James. Maar voor hoelang? Dat weet Scott zelfs niet. 'Ik zie jullie zo wel op het feest. Ik mag nu voor gastheer spelen.' zegt Scott mompelend en gaat uit de stoel. 'Sterkte.' hoort Scott Danny nog zeggen en Scott kan alleen nog maar zijn hand opsteken en loopt terug. Via de lift naar boven, komt Scott weer op de gang. Op dat moment hoort hij Leigh praten en hij vermand zichzelf meteen. Net op tijd.




Pijn gaat er door haar hoofd. Oh, dat wordt nog een bult de volgende dag. Leigh hoopt echter van niet en kijkt nu recht in de ogen van de boosdoener die tegen haar opgeknalt is. 'Oh, hye Ryan.' glimlacht Leigh naar hem en alle boosheid is verdwenen. 'Geeft niets, geeft niets.' zegt ze tegen hem als hij haar omhoog helpt. 'Kon je ook niet helpen. Ik stond in de weg.' lacht ze naar hem.
'Ik weet het.' zegt Leigh als Ryan meldt dat ze bijna te laat zijn en ze negeert Lauren voorkomen die bij Jacey's deur staat aan te schreeuwen. Eenmaal op de trap, weet Leigh vrijuit te spreken. 'Zo asociaal en niet geordend.' zegt ze dan ook tegen Ryan, die het mooi aan mocht horen. 'Ik weet niet wat ik van ze vindt, maar het is niet echt positief.' zucht Leigh en ziet dan ineens Scott. 'Hye Scott!' roept Leigh blij, maar hij lijkt niet te reageren. Fronsend kijkt ze Ryan aan.

Nadat ze haar haren in een staart gebonden heeft, zich goed afgedroogd heeft en een versleten jeans met leuk shirt (een zwart met erop 'i see your lips move but all i hear is blablabla') hoort ze Lauren roepen. Ze springt vlug in haar sneakers en trekt dan lachend de deur open.
"Laat zien dan." roept ze terug. Van een vertrekkende Leigh en Ryan trekt ze zich niets aan. Zonder op Lauren te wachten rent ze naar haar kamer en trekt de kast open. Misschien niet zo subtiel en beleefd omdat het iemand anders kast is. Ach, die dingen komen wel vaker voor.
"Wow, die is echt wel mooi." zegt ze bewonderend. Jacey hoopt dat de hare ook wel zal meevallen. Per toeval heeft ze nog steeds niet gekeken. Dat had ze nu wel kunnen doen als ze niet dringend moesten maken aan tafel te zijn.
"Hé Lauren, zin om een sprintje te trekken? Om ter eerst aan tafel!" roept ze en spurt er dan vandoor. Tja, ze is misschien een beetje hyperactief geworden door het zwemmen.





James haalt zijn schouders op. Hij verwacht eigenlijk niets meer en niets minder van eenders wel model. Daarvoor zijn het nu eenmaal ook modellen. Vanuit zijn ooghoeken ziet hij Rune vrolijk grijnzend knikken, waarna die zich weer verdiept in zijn spelletje.
"Trouwens, je kan straks een kostuum uitkiezen en dan naar je eigen kamer gaan. Terwijl jullie weg zijn kan ik aan een eerste verrassing gaan werken. Ik weet nu alleen niet of die gek aan ons gaat denken of niet." zegt James wanneer Scott er weer vandoor gaat. Misschien had hij dat eerst eens moeten vragen. Maar wie denkt daar nu aan?

Lauren schrikt op als Jacey plots de kamer uitstormt en de hare inrent. Vlug trippelt ze achter haar aan en glimlacht als haar jurk bewonderd wordt. "Ik durf te wedden dat die van jou ook minstens zo mooi is," lacht Lauren. "Ik krijg alleen maar meer zin in vanavond," Ze gooit haar kastdeur weer dicht en kijkt Jacey even aan. "Na het eten wil ik die van jou zien hoor!" grijnst ze, waarna Jacey er opeens vandoor wil en gaat. Zo vlug mogelijk gaat Lauren achter haar aan.



"Neenee, nu niet de schuld op jezelf schuiven," lacht hij, waarna hij Leighs kleren wat afklopt en haar haren weer goed legt. Hij wandelt met Leigh mee, en als ze op de trap zijn en Leigh begint te klagen, lacht hij even. "Na een dag al een oordeel vellen," knipoogt hij grijnzend, waarna hij zijn arm om Leighs schouder legt. "Misschien klopt er wel niets van. Straks blijk ik een seriemoordenaar," lacht hij plagend.
Als Scott in beeld komt, laat hij zijn arm, die juist nog om Leighs schouder lag, nu weer langs zijn lichaam hangen. Hij zet een lief lachje op naar Scott. "Haay," glimlacht hij. "Leidt jij ons verder?" vraagt hij. Hij kon het maar beter vragen, voor dat ze straf kregen omdat ze zonder toestemming de eetkamer in gegaan waren.

'Hallo Ryan en Leigh.' glimlacht Scott overvriendelijk, en hij maakt een kleine buiging. De haat vliegt hem door zijn aderen, al waren deze voorzichtiger dan bij Jacey.
'Volgt u mij maar.' zegt Scott dan als Ryan vraagt of hij hen wil leiden. Als Leigh begint over eten, krijgt Scott zelf al trek. 'Jullie krijgen gebakken aardappels voorgeschoteld, met broccoli, bloemkool en een stuk biefstuk. Specialiteit van de kok.' En met die woorden opent Scott de eetzaal. Leigh was overduidelijk ongeduldig.




'Oh kom op Ryan.' begint Leigh koppig. 'Je ziet toch zelf ook wel dat die twee hier alleen maar voor de lol zijn? Oke, ik ben ook wel in voor een lolletje, maar kom op, we zijn wel serieus. Ik wil wel een supergrote carrière maken en dan hopelijk veel verdienen.' glimlacht ze naar hem met een knipoog. 'En jij bent geen seriemoordenaar Ryan. Anders had je me gelijk al vermoord in die badkamer van jou.' grijnst ze naar hem. Leigh zou dat ook verschrikkelijk vinden als dat zou gebeuren ook, liever in een bos dan in een badkamer met water.
Eenmaal beneden, bij Scott, kunnen ze hem meteen volgen. 'Oh, ik ruik het eten al!' glimlacht Leigh en ze klapt enthousiast in haar handen. Als Scott vertelt wat ze gaan eten, sprint ze voorzichtig naar de eettafel. 'Kom je naast me zitten?' glimlacht ze vrolijk naar Ryan, terwijl ze begint te watertanden.

"Krijg je ook. Moet hem zelf nog zien." roept Jacey terug. Ze vertraagt even zodat ze naast Lauren komt te lopen. Wat verderop ziet ze de rest al staan. Ze stopt echter te laat en knalt tegen Scott aan met een harde knal zodat ze beiden op de grond belanden, Jacey bovenop hem.
"Hay, we zijn toch niet te laat, hoop ik." begroet ze hem alsof er niets aan de hand is. Jacey krabbelt recht en kijkt Lauren dan breed grijnzend aan. Ze is echt wel goed gevallen.

Scott kijkt een beetje hoopvol de eetzaal in, waar straks alle buffetten zullen komen als de avond komt. Allemaal gasten, fotografen, modeontwerpers, acteurs en de hele rattaplan. Net dat Scott zijn armen over elkaar wil slaan, voelt hij een duw in zijn rug. Iemand die tegen hem aanknalt en Scott valt neer op de grond. Bij het neervallen weet hij zich half om te draaien en ziet in een flits dat het Jacey is.
De pijnscheut gaat door hem heen, omdat het nou niet bepaald een lichte val is, maar Scott weet alleen een kreun uit te stoten. 'Hallo.' zegt hij op de toon alsof hij geplet wordt. 'Nee hoor, jullie zijn precies op tijd. Het eten weet zich naar binnen te smokkelen, dus je zult genieten.' Gelukkig gaat Jacey van hem af en Scott probeert ook rechtop te gaan staan, maar laat zich halverwege weer op de grond vallen. Kapot. Hij is werkelijk kapot. Deze keer probeert Scott het weer en dit keer weet hij zich wel staande te houden.
'Excuses.' zegt Scott dan ook beleefd en hij gaat met zijn arm naar de zij. De val had behoorlijk invloed. 'Gelukkig ben je ongedeerd.' zegt Scott met pijn in zijn hart. 'Ga maar gauw naar binnen.'

Nadat Scott haar bij haar kamer had afgeleverd, was Claire naar binnen gegaan om het eens te bekijken. Een prachtige kamer. Veel mooier dan verwacht. Claire keek met een grijns om zich heen, en moest denken aan die keer dat ze in een ander modellenhuis had gezeten. Toen niet als mol, maar als gewoon model. Het was een flatje geweest, en ze hadden met z'n vijven in 2 kamer moeten slapen en wonen. Vreselijk. Ze was elke dag buiten geweest, bij castings, of gewoon op straat. Het was echt veel te druk.
Deze kamer gaf echter het idee van pure luxe. De modellen zouden het nog zwaar krijgen in de echte wereld.
Ze gooide haar tas op bed en ging er even op liggen. Haar rode haar legde ze als een soort waaier achter haar neer, en ze sloot haar katachtige, smaragdgroene ogen even.
Toen ze ze weer opende, merkte ze dat er flink wat tijd verstreken was. Oh nee! Etenstijd! Met een zucht hees ze zich overeind en schoot even de badkamer binnen om zich op te frissen en om te kleden.
Toen ze daarmee klaar was, rende ze naar de trap. Die rende ze echter rustig en beheerst af, voor het geval een model zou kijken. Ze moest natuurlijk wel op haar mooist rondlopen. Toen ze de trap af was, liep soepel naar de groep toe. "Hallo, was ik al te laat?"

Lauren schudt haar hoofd bij de woorden van Jacey. "Je had net alle tijd. Ben jij niet nieuwsgierig ofzo?" lacht ze, waarna ze afremt, omdat ze ziet hoe Scott zo ongeveer recht voor hen staat. "Jac-" Ze wil nog roepen, maar het is al te laat, want Jacey is bovenop Scott geknald. Ze gaat er met een klein grijnsje naast staan en is vastbesloten niet naar Scott te kijken. Toch laat ze haar blik even naar hem glijden, slaat haar ogen naar beneden en richt zich dan weer op Jacey. Ze neemt Jaceys arm en sleurt haar dan de eetzaal binnen, waar ze tegenover Ryan neerploft. Honger. Honger. Honger. Wanneer Claire arriveert kijkt ze even naar Jacey.



Ryan lacht nog om Leighs opmerkingen als Scott ze zegt te leiden. Hij wandelt achter hem aan, stapt na Leigh de eetzaal binnen, geeft Scott een dankbaar knikje en gaat dan op de stoel naast Leigh zitten.
"Natuurlijk kom ik naast je zitten," knipoogt hij, terwijl hij achterom kijkt naar Lauren en Jacey. Voornamelijk naar Jacey die tegen Scott aanknalt. Hij knijpt zijn ogen even samen, alsof hij de pijn van Scott voelt. Dat moet pijn gedaan hebben.
"Ik heb zin in het feest," fluistert Ryan naar Leigh, waarna hij zijn hoofd in zijn handen legt en half wegdroomt. Als Claire binnenkomt, kijkt hij om en glimlacht hij even naar haar. De arme meid. Ryan had het al bijna verpest en dat zou hem niet nog eens gebeuren. Hoopte hij dan toch.

Als ze ziet dat Scott zich best wel pijn lijkt gedaan te hebben, kijkt ze hem aan met een tikkeltje schuldgevoel. Een tikkeltje dat alweer direct vervlogen is. Het leven is te kort om bij al die dingen stil te staan.
"So..." Verder geraakt ze niet aangezien Lauren haar alweer meesleurt. Wat is dat vandaag toch? Ze is nog nooit zo vaak meegesleurd geweest op een dag tijd. Honger hebbend laat ze zich op de stoel naast Lauren neervallen om zo te vermijden terug op de grond te belanden. Ze kijkt niet op wanneer Claire binnenkomt.
"Ben het wel. Maar ik dacht er gewoon niet aan. Het is maar een jurk hoor."

Scott kijkt nog even richting de eetzaal, als hij Claire hoort aanlopen. 'Hallo Claire, je bent niet te laat hoor. Precies op tijd. Ga maar gauw naar binnen. Ach, laat ook maar, ik loop wel met je mee.' glimlacht Scott vriendelijk naar haar. Hij voelde zijn ribben nog pijn doen.
Hij zal straks eerst maar douchen en kijken hoe het er uit zal zien. Het was anders ook een beste smak.
Met een glimlach op zijn beleefde gezicht, trekt hij de deksels van de pannen af. 'Eet smakelijk.' glimlacht Scott naar hen en hij loopt naar de keuken, op naar een glas water.




Leigh glimlacht naar Ryan. 'Ik heb er anders ook zin in.' glimlacht ze naar hem en dan hoort ze wat lawaai op de grond. Jacey is boven op Scott gevallen. Aan het gezicht van Scott te zien, vond hij het niet bepaald een pretje. Wonder boven wonder bleef hij vriendelijk en beschaafd. Pluspuntje. Dat mocht ook wel op haar lijstje bij haar keuzes voor mannen. Tot nu toe hebben Ryan en Scott al de hoge punten bij haar gehaald.
Als Scott samen met Claire richting de tafel komen, trekt Scott de deksels van de pannen af. 'Oh! Verrukkelijk!' En Leigh begint met opscheppen. Natuurlijk wel eerst weinig, want er moesten meer mensen hebben.

Lauren kijkt even naar Jacey. "Ik verbaas me er gewoon over," zegt ze, terwijl ze haar schouders nonchalant ophaalt. Tja, Lauren was zelf namelijk wel nogal nieuwsgierig, of het nu een jurk was of niet.
Als de deksels van de pannen gaan kijkt ze er verlekkerd naar. Leigh is haar voor met het opscheppen en Lauren gaat meteen daarna. Hmm. Ze neemt meer dan Leigh, omdat ze vindt dat de anderen dan maar gewoon sneller hadden moeten zijn. Daarbij was waarschijnlijk echt wel genoeg voor iedereen.
Als ze haar hele bord vol heeft liggen, neemt ze ook gelijk een hap. Ze nam niet aan dat ze op iemand moest wachten. "We gaan vanavond die verboden ruimte binnen?" fluistert ze naar Jacey, onhoorbaar voor de anderen.



Ryan glimlacht naar Leigh en kijkt dan toe hoe de deksels van de pannen gehaald werden. Hij kijkt pas, wanneer Lauren gedaan is met opscheppen en trekt dan een lief gezicht. Hij schept net als Lauren zijn bord vol, maar wacht met eten totdat Jacey en Claire ook hebben ingeschept. Dan neemt hij een aardappeltje.
Hij legt zijn hoofd op Leighs schouder en eet zo door. Zijn blik glijdt naar Claire en hij haalt zijn hoofd weer overeindd.
"Het spijt me nog van vanmiddag. Maar ik beloof je dat we het hier heel leuk gaan hebben! Wil je dat ik je haar doe vanavond?" OH! Wat een leuk idee van Ryan. Dan kon hij lekker prutsen met haar. Hij hield van prutsen met haartjes.