[Real RPG]: The Motion

OOC: Laaaamee, moet weer even inkomen geloof ik xD


Brendon slaapt de hele nacht aan één stuk door en hoort niets van gestommel als de rest van de band thuiskomt. Hij snurkt als in elke nacht luid, totdat de zon doorbreekt en zijn kamer wat lichter wordt. Brendon slaapt nog, maar minder diep, waardoor hij steeds meer geluiden hoort.
Kreunend slaat hij zijn kussen over zijn hoofd als hij iets uit de kamer naast hem, die van Amy, hoort komen. Het is wanhopig gepraat. Brendon kijkt door spleetjes van zijn ogen op de wekker. Vijf over half acht.
"Houd je bek," mompelt Brendon, maar hij weet dat ze het in Amy's kamer nooit zullen horen. Met alle kracht die hij in zich heeft smijt hij een schoen tegen de muur en godzijdank helpt het.
Dan draait Brendon zich weer om in zijn bed en slaapt verder.



Amy slaapt nog lekker als er plots aan haar omgeschud wordt. "Het is weeeeekend, ga weg," kreunt ze, maar ze slaakt een gilletje bij de schreeuw van Jake en komt dan meteen overeind.
"Wat? Wat is er? Brand?!" roept ze paniekerig, terwijl ze om zich heen kijkt, maar er lijkt niets in brand te staan. Als Jake over Love begint zakt Amy weer wat in elkaar. Amy hoort een klap tegen de muur en glimlacht even. Brendon.
Ze kijkt naar Jakes gezicht en merkt dat hij het niet lang drooghoudt als ze nu niets doet. Heel even denkt ze na en dan trekt ze zich weer op aan Jake zijn schouder.
"Als jij vanochtend nou boodschappen gaat doen, ga ik alvast met de meiden naar het café om Love te zoeken, goed?" stelt ze voor, in de hoop dat dit goed genoeg is. Ze gaat nu echt niet vet haasten om een hamster. Dood is hij waarschijnlijk echt niet. En anders waren ze nu toch al te laat. Nuchter als ze is zakt ze weer met haar hoofd in de kussens.



"Hmmmm," kreunt Tim als hij wakker wordt in zijn bed. Hij gooit zijn voeten over de rand en gaat overeind zitten. Hij wrijft even in zijn ogen en komt dan overeind, om de gordijnen open te doen, kleren te pakken en zich te gaan douchen in de badkamer. Meteen daarna maakt hij een ontbijt en neemt hij veel te weinig tijd om zichzelf vol te stoppen met brood.
Met een laatst restje brood springt Tim op de bank. Hij zet MTV aan en brult hard mee met een nummer van Jack Penate die voorbij komt. Hij danst op de bank en smijt zijn boterham op de vloer, met de pastakant op zijn witte tapijt. Natuurlijk. Maar heel even kan hij daar nog niet voor interesseren. Blij springt en danst hij verder.

Julia voelde het bed bewegen maar deed haar ogen nog niet open. Ze lag nog veel te comfortabel in bed. Een kwartiertje later deed ze echter wel haar ogen open. Milo stond namelijk voor haar neus met een dienblad in zijn handen. Jules glimlachte en ging overeind zitten. "Oh wat lief! Ik heb zeker heerlijk geslapen, je bed is geweldig! En jij? Heb jij nog een beetje kunnen slapen na vanachtend?" Met een grijns trok ze hem naast zich op bed, nadat hij het dienblad neergezet had natuurlijk. Ze zoende hem vol op zijn mond en keek toen naar het eten voor haar neus. "Heb je dat helemaal zelf gemaakt? De jongens in mijn huis kunnen nog geen ei splitsen!"




Het meisje stond hem met ongelovige ogen aan te staren, dus Charlie besloot er maar vandoor te gaan. Dit was een beetje ongemakkelijk en hij was bang dat ze haar baas zou roepen. Dan zouden ze hier waarschijnlijk nooit meer mogen spelen. Terwijl hij met zijn hand door zijn eigen haar woelde om het weer een beetje normaal te maken, liep hij langs haar heen het café uit. Eenmaal buiten pakte hij zijn telefoon en belde Onyx. Hij realiseerde zich daarna meteen dat die waarschijnlijk met dat meisje van gisteravond zou zijn, dus hing hij maar weer op. Daar zou hij later vast nog over horen, Onyx hield er immers van om uit te slapen.
Een straat verder liep hij langs het huis van Milo en besloot daar maar eens ouderwets belletje te lellen. Nadat hij op de bel had gedrukt en drie straten verder was gerend, kwam hij eindelijk bij zijn eigen huis aan en liep naar binnen. Het eerste wat hij zag was zijn bank, en daar plofte ie dan ook meteen neer. Eerst maar eens TV kijken...

Jammer genoeg voor hem wordt Shawn niet veel rust gegund. Wanneer iemand zijn arm optilt, kreunt hij. Aan vloeken begint hij niet, wetend dat dat zijn kop niet ten goede zal komen. Wel zag hij even dat het Vanessa was die zijn arm optilde. Ervan profiterend dat hij nu alleen in z'n bed ligt, gaat hij op zijn buik liggen en trekt het laken tot over zijn kop. Zo is het probleem licht tijdelijk opgelost. Wel spookt de vraag wat Vanessa in zijn bed deed door zijn hoofd. Veel herinnert hij zich niet van gisteravond, dus ook niet dat ze wel een erg leuk nachtje beleefd hebben met z'n twee. Misschien moet hij volgende keer maar wat minder drinken. Die misschien laat hij er maar al af. Zijn kop heeft hem daar wel van overtuigd. In slaap geraakt hij er niet meer door. Daarom staat hij recht uit zijn bed. Met tot spleetjes geknepen ogen zoekt hij zijn zonnebril. Gelukkig ligt die op de vensterbank zodat hij hem snel gevonden heeft. Dan trekt Shawn een boxershort aan. Het is een idioot zicht, maar het werkt wel om met minder last van het licht op zoek te gaan naar pijnstillers. Niet veel later staat hij met het doosje pijnstillers in de keuken zo geluidloos mogelijk een glas te zoeken.





Door vaag geprik in zijn wang wordt Onyx half wakker. Wie wil er nu wakker zijn op dit onmenselijke uur? In een poging het te doen ophouden, slaat hij er halflam naar.
"Nu wel ja. Wat moet je?" vraagt hij, bijna onmiddellijk last hebbend van een ochtendhumeur. Tja, dat krijg je ervan als je hem wakker maakt na een kort nachtje. Dan wil hij er een lange ochtend van maken of iedereen zal het wel geweten hebben. Hij trekt een oog open en ziet Channa naast zich. Enkel is hij haar naam kwijt. Onyx doet zijn best erop te denken, maar besluit dan het zo te laten en te gaan bluffen mocht het nodig zijn.

''Volgende''. David zette met zijn pen een groot kruis door het rondje met ongeschikt. Het was vroeg in de morgen en hij sliep half maar voor audities moet je vroeg beginnen. Een jongen van amper 16 jaar kwam binnen en begon zenuwachtig zijn gitaar uit te pakken. David zuchte en keek naar het blaatje voor zich. De naam van het jonge geval stond samen met al die andere mensen opgeschreven, wachtend totdat ze allemaal doorgekrast werden. Al snel volgden de valse klanken van nietgoed gestemde gitaar. David klapte in zijn handen en het geluid stopte. Hij schudde zijn hoofd en de puber verliet de kamer. Is het nou zo moeilijk om een beetje te kunnen spelen? Zoekend naar zo formulier taste hij naar zijn mobiel.

Kat rende de auditiezaal in. Daar kwam net een teleurgestelde 16jarige jongen uit. Ze glimlachte even naar hem en rende door. Ze stopte bij de tafel waar David zat. Even stond ze daar hijgend, met haar ene hand op haar buik en haar andere op de tafel. Haar conditie was toch niet zo top.
'Hoi! Sorry... puff... sorry dat ik laat ben. Mijn auto wilde niet starten, en... pffoei, godverdomme!... ik had me verslapen,' zei ze tegen de jongeman.
Ze had haar gitaar bij zich. Ze ging zitten, zette haar gitaar tegen de tafel, waar hij heel imponerend in zijn kleurige hoes met zijn twee nekken rustte als een mystiek alleswetend wezen, en haalde een paar verkreukelde formulieren en een lijst met namen van de sollicitanten en een pen uit haar tas.
'Wie hebben we nu allemaal gehad? Ik gok dat dat... hmm... Chris Marksman, 16 was?' vroeg Kat.

David keek op van zijn mobiel en zag zijn lieftallige medebandlid naar binnen hollen. Al hijgend berijkte ze de taffel en mompelde een excuus, waar hij natuurlijk niks aan had. 'Wie hebben we nu allemaal gehad? Ik gok dat dat... hmm... Chris Marksman, 16 was?' vroeg Kat. David knikte en wierp zijn blik op haar gitaar die meer aandacht kreeg dan haar eigen vingernagels. Het liefst zou hij er een trap tegenaan geven, was het niet dat die gitaar duurder was dan zijn collectie platen. David keek Kat aan met een blik van; ''Roep jij de volgende?''. Natuurlijk zou ze gehoor geven, zoals altijd. Hij pakte zijn pen weer en trok een streep over de vorige auditie.

'Yup,' zei Kat. Ze riep:
'Volgende! Moven, nincompoops!'
Er kwam een stoer meisje binnen met een piercing in haar neus. Ze pakte haar bas uit en begon te spelen. Het klonk wel goed, maar toen vroeg Kat haar iets van Dream Theater te spelen. Dat lukte haar niet zo. Kat keek David aan en zuchtte. Toen knikte ze naar het meisje.
'We kijken wel. Ga nu maar,' zei ze.
Toen het meisje weg was vroeg ze David:
'Zetten we haar bij de twijfelgevallen?'

David luisterde naar het Bass-spel van de dame. Het eerste stukje was goed, maar diep van binnen wilde hij haar het liefst persoonlijk de deur uit trappen. Harr uiterlijk zou alleen het vooroordeel over Hardrockers bevestigen.
'Zetten we haar bij de twijfelgevallen?'
David knikte. Talent was moeilijk te vinden, dit kwam dichtbij talent en wat make-up doet wonderen. Hij keek naar de lijst en zag weer een vrouwelijk naam erop staan. Hoe meer vrouwen in de band, hoe gezeliger op tournee, vertelde een vriend van hem. Schijnbaar is dat alleen bij muziek wat wat meer rustiger was, zoals klassiek.
David zuchte en keek zijn compagnon aan. Misschien moest hij haar maar eens overhalen om wat rustiger te gaan spelen?

Kat zuchtte en keek nog eens op haar lijst. Toen zag ze David naar haar kijken. Ze keek op en zag aan zijn ogen al wat hij wou zeggen.
'Of we rustigere muziek zouden kunnen spelen? Néé, omdat dat ten eerste onmogelijk is als we iets speciaals willen behouden, en ten tweede, hoe wil je rustiger dan onze muziek gaan spelen? Rustiger dan dit kan niet,' zei ze met een diepe zucht.
'Je weet toch, ik ben bezig met een nummer dat algeheel uit piano met orkest bestaat,' vervolgde ze.
Ze keek weer op haar blaadje. Weer een meisje. Ze glimlachte.
'Ze komen hier vast niet allemaal voor mijn mooie ogen. Eerder denken ze dat we meer mannen hebben. Of jouw ogen zijn zo mooi,' lachte ze, waarna ze riep:
'NEXT!'

David liet een beschaafde glimlach zien en wachte tot de deelnemer het veld zou betreden. Maar ik heb ook mooie ogen, bedacht hij zich.
Misschien als ik iemand hier heel goed commetaar geef heb ik mischien een kans op een second date. Hij had al een idee wat Kat hierover te zeggen had. Een vrouw met lange bruine haren van 23 jaar kwam zelfverzekerd de ruimte binnen met gitaar op haar rug. David glimlachte charmant naar haar.
Ze begon te spelen, het klonk goed, geen fouten, en ze zag er goed uit. David wou bijna zonder te overleggen haar door te laten maar de gedachte aan een klap op zijn achterhoofd wierhield hem hiervan. Hij draaide zich naar Kat toe.
''En? Ik weet dat we beiden al gitaar spelen, ik wat beter dan jou'', Hij kuchte, '' Maar ze is wel goed en het is 4 maanden geleden dat ik voor het laatst..'', fluisterde hij.

Kat keek hem aan en sloeg hem lichtjes op zijn achterhoofd met haar boek.
'Probeer jij dan maar eens op twee gitaren tegelijk te spelen waarvan een 12 snaren heeft! Dan kijken we wel wie hier beter speelt!' zei ze boos.
'Trouwens, dit is geen casual dating centre, als je wilt daten schrijf je je maar in op datingfornerds.org. Ik wil hier iemand met talent! Dit is ingestudeerd, dat merk je!'
Ze keek naar het meisje en glimlachte op een erg evil manier.
'Speel eens All Day And All Of The Night van The Kinks, en daarna een improvisatie op wat jij ons beste nummer vindt,' zei ze.
Het meisje knikte en begon te spelen. Het was een heel ander genre, en ze had dit zeker niet zo voorbereid: het klonk niet meer zo goed. Kat knikte.
'We kijken wel, ga nu maar.'
En tegen David zei ze:
'Ze kan niet improviseren. Hoe wil ze een volle stadion entertainen als er iets mis gaat?'
Ze zuchtte en zette een vraagtekentje bij de naam van het meisje. Ze was wel oké, niet zo oké als de bassiste van hiervoor, maar goed genoeg.
'NEXT!' riep ze.

David liet het geschreeuw over hem heen waaien. Dit was hij wel gewend en hoe erg kan het nou zijn om een blaauwtje te lopen dankzij een vriendin?
Het meisje was klaar met spelen en Kat gaf haar gebruikelijke commetaar;''We kijken we;, ga nu maar''.
David staarde haar na en keerde zich weer tot Kat. Kan ik er wat aandoen dat ik wat wanhopig word omdat jij me dag en nacht loopt de bellen met je ideeen over Arena's vol mogelijkheden?, siste hij verwoed. 4 maanden geleden lag ik nog in bed toen ze me belde, de hele nacht liep in het water.
David snoof nijdig, als haar liefdesleven slecht was, moest zijn dat dan ook zijn? Hij keek naar de deurklink.

Kat zag David al denken; ze verpest zijn liefdesleven, ze heeft er zelf geen, wat moet ze nou zeuren. Ze glimlachte en gaf hem een dikke knuffel.
'Chill aan met je arena's en je liefdesleven, ik heb er geen en hoef die ook niet. Nou ja, ik wil wel arena's vol mogelijkheden, maar geen liefdesleven. Maar so what? Just relax en geniet van je muziek!' zei ze.
Ze legde haar hoofd even op zijn schouder en liet hem toen los.
'Waar blijft de volgende? Next, quakebuttocks!' schreeuwde ze naar de deur.
Er kwam een jongeman met een leuk gezicht binnen. Kat besloot op een speelse wijze wraak te nemen op David.
'Hey hallo daar,' zei ze met een sexy blik naar de jongeman.
De jongeman glimlachte en haalde zijn bas uit zijn hoes. Hij begon erop te spelen terwijl Kat heel uitdagend naar hem staarde. Hij was niet zo goed als die eerste bassiste, maar het was een jongen. En het leukste was dat hij homo was. Maar dat wist David niet, aangezien de jongen háár gisteren gebeld had om te vragen of daar problemen mee waren. Toen hij klaar was klapte Kat een paar keer.
'Prachtig, prachtig. Je hebt het in je. We zullen straks nog eens kijken. Ga nu maar!' zei ze met een overduidelijke knipoog.
De jongen lachte, boog lichtjes en ging weg. Kat keek David aan, zijn reactie afwachtend.

David luisterde niet eens naar de bassist en keek uit zijn ooghoeken naar Kat. Wil ze het zo spelen?
Hij keek even op zijn horloge, dit was de laatste auditie, dus tijd zat om nog iemand te bellen om mee uit te gaan vanavond, tenzij Kat weer plannen heeft.
Ze valt toch niet op bassisten, hield Dean zich voor. Hij staarde voor zich, wachtend totdat Kathrina de beslissende woorden zou zeggen.
''We zullen straks nog eens kijken. Ga nu maar''
David pakte zijn spullen bij elkaar en gooide ze in de tas. Hij keek Kat aan en krabde zich achter zijn oren.
''Dat was de laatste, ik ga weg''. Hij stond op en liep naar de deur. Ik zie je morgenmiddag wel, tenzij je vanavond te dronken bent om te rijden''.

Amy heeft de oplossing voor Jake! Jake kan zijn tranen nog maar net inhouden en knikt overtuigend. Amy is altijd al zijn reddende engel geweest. Hij wist niet wat hij zonder haar zou moeten. Het voelt allemaal zo beschermend. 'Dankjewel Ames.' En hij geeft haar een knuffel en staat op om naar beneden te gaan. Hij zal zelf uitgebreid gaan ontbijten en dan zou hij met Shawn en Brendon naar de winkel. Dat wisten ze nog niet, maar hij gaat het ze straks vertellen.
Als Jake eenmaal in de keuken is, kijkt hij in het kastje waar normaal gesproken het brood in moest zitten, Shawn merkt hij even niet op. Verveeld kijkt Jake naar de lege ruimte in het kastje. Wel typisch. Als hij eens een keer uitgebreid wil ontbijten, is er niks. Jake trekt de koelkast open, haalt een pak melk uit en doet de deur weer dicht. Hij zet een kom met een lepel op tafel en daarbij haalt hij de cornflakes tevoorschijn. 'Jippie. Ontbijt.' merkt Jake droog op en begint te eten.
Terwijl hij eet, tikt hij zenuwachtig op de tafel en neuriëd erbij. 'I'm sending all my love to you..' komt eruit zijn mond. Jake schrikt op. 'A new song.' En er komt een vertrouwde glimlach. Jake eet in zijn tempo met zijn liedje de cornflakes in eigen tempo op. Dan schrikt hij dat Shawn ineens in de keuken staat. 'Hoelang sta jij daar al?! Oh, we moeten trouwens boodschappen doen zometeen. Ik zal Brendon zo even daarop aanspreken.'

Nadat Jake zich heeft gedoucht en aangekleed, gaat Jake naar de kamer van Brendon en springt op zijn bed. 'BRENNIE! Wakker worden! Het is tijd om boodschappen te doen! En omdat ik je speciaal daarvoor wakker heb gemaakt, vertel ik je dat ik een nieuw nummer heb gemaakt! Alleen, moet de tekst nog even kloppen.' Jake springt van Brendons bed af en pakt hem bij de benen en sleurt hem uit bed. 'Kom je?' waarnaar Jake met lieve, knipperende ogen naar Brendon kijkt. 'Please?'




Na een aantal ademhalingsoefeningen te hebben gedaan, durft Vanessa haar kamer uit, maar zodra ze de deur opendoet, ziet ze Shawn naar beneden gaan en ze trekt de deur meteen dicht. Haar hart slaat op hol. Ojee, hoe ging ze in hemelsnaam hem ontwijken? Vanessa doet de deur voorzichtig open, op een kier en ziet vervolgens Jake uit Amy's kamer komen. Vanessa trekt een wenkbrauw op. Oh? Sinds wanneer...?
Als ook Jake uit het zicht is, durft Vanessa de deur weer open te doen en op haar teentje glipt ze naar de kamer van Amy. 'Dus!' begint Vanessa vrolijk en ze gaat bij Amy's voeteneinde zitten. Amy moet haar wel gehoord hebben. 'Jij en Jake? Ik ben echt zo blij voor jullie! Jullie zijn echt een heel leuk stel! Alleen.. Ik heb ongeveer hetzelfde probleem..'




'Ik heb weinig geslapen.' geeft Milo toe. 'Maar ik heb naar een heel mooi meisje naast me gekeken, wat me heel erg interesseerde. Je slaapt heel lief en soms praat je in je slaap. Maar is niet erg hoor. Het waren lieve woorden.' knipoogt hij naar Julia. 'En ja, ik heb het speciaal voor jou gemaakt. Wat je natuurlijk ook verdient. Lig je goed zo? Anders haal ik er nog een kussen bij zodat je wat meer rechtop kan zitten.' glimlacht Milo met een zorgzame blik.
'Heb je trouwens haast voor vandaag? Of valt het mee? Ik bedoel, weten de bandleden van The Motion al dat je hier bent?' Dan gaat ineens de bel. 'Momentje.' glimlacht Milo en hij kijkt op zijn horloge. Welke debiel belt nou bij hem aan? Toch loopt Milo grijnzend naar beneden om te kijken wie er voor de deur staat. Maar zodra hij de deur opentrekt, ziet hij niemand. Vaag kijkend doet Milo de deur weer dicht en versneld naar boven. 'Niemand.' zegt hij tegen Julia zodra hij zijn kamer is binnengestapt.




Channa trekt een wenkbrauw omhoog bij de reactie van Onyx. Uiteindelijk glimlacht ze naar hem en streelt ze haar hand door zijn haren. 'Ik ga naar huis. Mijn katten zullen zich wel gekleineerd voelen dat ik ze vannacht in de steek gelaten heb. Ga jij maar verder slapen mijn mooie koning. Welterusten.' En met een knipoog gaat ze uit zijn bed en trekt haar eigen uitgaanskleren weer aan. Het stinkt naar bier en rook. Channa ademt door haar mond en vertrekt dan. Het zal wel een eindje lopen worden, maar, dan was ze wel weer in haar eigen vertrouwde huisje.

Brendon ligt alweer lekker te snurken, als hij plots besprongen wordt. Wild en kwaad slaat hij met zijn kussen vol op Jakes hoofd. Hij duwt Jake van zijn bed en gaat dan weer liggen.
"Houd je smoel, ga weg en laat me slapen," kreunt hij chagrijnig, waarna hij zichzelf om wil rollen, maar uit bed valt. "Au." Met super veel tegenzin komt hij overeind.
"Waarom wil je winkelen? Wáárom?" vraagt hij ongelovig, waarna hij in zijn bed kruipt. "En waarom moet ik zo nodig met jou mee? Ik heb helemaal geen zin en daarbij is het niet mijn beurt." Brendon trekt zijn deken over zijn hoofd, maar kan de slaap niet meer vatten.



Amy schudt haar hoofd als Jake haar omhelst en de kamer verlaat. Ze zucht even en laat zich dan weer terug in de kussens vallen om haar ogen te sluiten. Helaas is er geen tijd voor slapen, want Vanessa staat opeens in haar slaapkamer. Verbaasd komt ze overeind, maar ze kruipt weer in elkaar als Vanessa iets zegt. Lichtelijk begint ze te blozen.
"Jake en ik zijn niet samen hoor," stottert ze. "Hij kwam alleen maar vertellen dat hij Pim...eh, zijn hamster..kwijt is," legt ze uit. Ze verzwijgt maar dat ze stiekem hopeloos verliefd is en kijkt op naar Vanessa.
"Wat voor probleem heb je?" vraagt Amy dan ietwat bezorgd, waarna ze op het bed klopt, ten teken dat Vanessa mag gaan zitten.

Julia voelde dat ze zich een beetje schaamde voor het praten in haar slaap. Vroeger ging ze ook nog eens aan de wandel, maar na een beetje therapie was dat over. Het praten heeft ze helaas nooit echt weggekregen. Gelukkig was Milo er heel lief over. En over het ontbijtje ook. Vertederd aaide ze met haar hand over zijn wang. "Nee hoor, ik hoef geen extra kussen, ik zit heerlijk! Maar jij moet nou eens even relaxed gaan zitten en met mij dit geweldige ontbijtje opeten." Helaas ging op dat moment beneden de bel en ging Milo ervandoor. Julia keek de kamer nog eens rond. Haar oog viel op een foto van de band. De drie jongens trokken een hele gekke bek, en er stond ook een meisje op die Julia nog nooit eerder had gezien. De drummer van gisteravond was toch een jongen geweest? De foto ernaast was van Milo en een ander meisje. Een heel blond meisje dit keer. Zou dat zijn vriendin zijn? Nee, dat kan toch niet! Milo was zo lief! Als hij bezet was geweest, had hij haar nooit mee naar zijn huis genomen. Een beetje twijfelend keek ze op toen hij weer binnen kwam, maar ze vergat alles bij het zien van zijn gezicht. "Mooi, dan hebben wij nog even tijd samen!"

Wachtend tot het bruistablet opgebruist is, leunt Shawn miserabel tegen een keukenkastje aan met z'n ogen dicht. Hij herinnert zich echt niets meer van het moment hij van het podium stapte. Of wacht, misschien toch een dingetje. Hij heeft Vanessa gekust. Oh oh. Plots hoort hij Jake wat zeggen, of liever roepen.
"Rot toch op met je boodschappen." gromt hij. Tja, Shawn is nu eenmaal niet te genieten als hij een kater heeft. Gelukkig heeft het ding gedaan met bruisen. Binnen enkele tellen is het op. Tevreden dat er aan zijn hoofdpijn een eind zal komen, sleept hij zichzelf terug naar zijn kamer. De deur dicht en hij laat zich op bed neervallen voor nog een beetje welverdiende rust. Enkel blijft Vanessa nog wat te erg in zijn hoofd rondspoken om ook te genieten van die rust.





Onyx blijft Channa vaag aankijken. Ze moet het zelf maar weten als ze door wil.
"Je doet maar. Ik zal je nog wel bellen vandaag ofzo." reageert hij half slaperig. De kans zit er dik in dat hij dat vergeet of niet kan doordat hij haar nummer niet heeft. Hoe dan ook, hij maakt er zich niet druk om. Enkele minuten later ligt hij dan ook alweer te snurken.

Jake kijkt Brendon pruilend aan, als hij niet met hem naar de supermarkt wil. 'Omdat Brendon,' begint Jake. 'we helemaal niks meer in huis hebben, en dat er ook mensen zijn die wel wat normaal willen eten. En dat je dan niet alleen aan jezelf moet denken door in je eigen bed te blijven liggen. En omdat ik de vorige keer met jou ben meegeweest, vind ik dat jij deze keer met mij naar de supermarkt moet gaan. Hadden we elkaar beloofd. En wat we elkaar beloofd hebben, dat komen we gewoon na.'
Jake bedenkt zich dan dat als Brendon niet met hem meewil, dat hij alleen moet gaan, omdat Shawn ook niet was te genieten. Maarja, wat wil je ook door gisteravond. Die kerel is hartstikke brak. 'Dus je kunt beter wat aantrekken en met mij naar de winkel gaan, anders... zoen ik met Vanessa.' dreigt Jake naar Brendon. Ook al zou Jake dat zo doen. Toch weet Jake dat Brendon het nooit zou toelaten, tenzij dit de eerste keer is.




Vanessa kon er niks aandoen, maar ze zuchtte tevreden bij het feit dat Jake Love kwijt is. 'Serieus?' grijnst Vanessa, maar heeft er meteen spijt van, omdat Jake helemaal gek op het beestje is. Zelf heeft Vanessa een hekel aan kleine dieren, geeft haar maar een olifant, daar is ze al tevreden mee, die zijn tenminste lekker groot.
Zoals Vanessa het al verwacht had, vraagt Amy door. 'Ik eehm.. geloof dat,.. ik met Shawn ben geweest. Ik werd namelijk vanochtend op zijn lichaam wakker.' Vanessa bloost meteen. Moest ze dit Amy wel vertellen? Ze komt wel betrouwbaar over, en hoewel Vanessa haar maar kort kende, luchtte het haar wel op nu ze het Amy verteld had. 'Wat moet ik nu doen? Ik kan hem niet eeuwig ontwijken.'




Milo glimlacht naar Julia en komt naast haar liggen. 'Maar vertel eens over jezelf.' En Milo kijkt Julia vertederd aan. 'Ik bedoel, we kennen elkaar wel vanaf gisteravond, maar ik zou het erg leuk vinden als ik je beter zou leren kennen. Waar kom je bijvoorbeeld vandaan? Grote familie? Sinds wanneer heb je besloten te gaan zingen? Je zingt echt prachtig, dat heb ik gisteren al wel gehoord.' Milo kijkt dan even opzij en kijkt dan Julia weer aan. 'Sorry, ik praat geloof ik iets teveel. Heb ik soms last van.'

Brendon kreunt vanuit zijn bed. Jake had hem de vorige keer inderdaad geholpen met boodschappen, maar waarom moest hij juist vandaag de pineut zijn? Hij heeft dus echt totaal geen zin om uit bed te komen. Hij hoort Jakes verhaal aan, maar krijgt weinig mee van zijn woorden. Totdat hij een zin zegt, die Brendon rechtop in bed laat springen.
"Oh! Als je dat maar laat!" sist hij, waarna hij uit bed springt en kleren aantrekt. Hij heeft geen zin om te douchen. Dat doet hij na de boodschappen wel. Bekenden zullen ze toch niet tegenkomen. Na zijn konijn in zijn capuchon gestopt te hebben pakt hij Jake vast. "Ik hoop dat je het niet erg vindt als ik stinkend meega, want ik heb de puf niet om te douchen." Hij trekt Jake mee naar beneden en loopt daar Shawn tegen het lijf. Hij grijpt Shawns arm en buigt naar hem toe.
"Als ik de lul ben, kom jij er ook niet onderuit. Jij gaat ook maar mooi mee," fluistert hij chagrijnig.



Amy kijkt met grote ogen naar Vanessa als ze vertelt dat ze met Shawn is geweest. "Wat?" fluistert ze verbaasd. "Ik- je- wat?" Even weet ze niet wat ze moet zeggen. Ze gooit haar benen over de rand van het bed en gooit haar lichaam dan achterover op de dekens.
"Jeetje, zoiets had ik dan weer niet aan zien komen," kreunt ze. Ze kijkt naar Vanessa en perst een glimlachje over haar lippen. "Je hoeft hem toch ook niet te ontwijken? Hij is waarschijnlijk net zo verward als jij nu bent," mompelt ze. Dit is het enige dat in haar op komt om te zeggen. "Wil je met hem verder?" vraagt ze dan, terwijl ze weer overeind gaat zitten en naar Vanessa blijft kijken. Als ze in Vanessa's ogen kijkt schiet opeens Brendon in haar gedachten. Die gaat er niet blij mee zijn als hij er achter komt.

Jules lachte vertederd toen Milo naast haar kwam liggen en door begon te ratelen. "Het maakt niet uit, ik vind het wel schattig! Tenslotte wil ik ook meer over jou weten." Ze vroeg zich even af waar ze moest beginnen, maar ze besloot dat ze gaandeweg wel zou bedenken wat ze ging zeggen. "Nou, mijn volledige naam is Julia Abigail Victoria Littleton, ik kom uit Leeds, net als de rest van mijn familie. Ik ben dus de eerste die verhuist is. Ik woonde daar alleen met mijn moeder, mijn vader is er vandoor gegaan toen ik 2 was. Mijn moeder baalt ervan dat ik vertrokken ben uit Leeds en niet ben gaan studeren, dus stuurt ze me eens in de zoveel tijd een smsje waarin staat wat voor teleurstelling ik ben." Om de luchtigheid erin te houden, haalde Julia even haar schouders op. "Broers of zussen heb ik niet, dus ik was haar enige hoop. Die hoop is nu weg omdat haar dochter probeert een kansloze carrière als rockster op te bouwen. Ik hoop dus heel erg dat The Motion succesvol gaat worden, want anders is al dit gedoe voor niets geweest. Ik zing al sinds ik me kan herinneren, maar de gitaar heb ik pas leren spelen op mijn twaalfde. En ik ben op mijn veertiende op zangles gegaan." Ze haalde even adem en wist niet meer wat ze verder moest zeggen. Ze grijnsde dus maar naar Milo. "En jij dacht dat jij teveel praatte. Nu is het jouw beurt!"

ooc: bernou, shawn ligt al lang weer in zijn bed...



Op zijn rug liggend staart Shawn naar het plafond. Nu zijn hoofdpijn weg is, kan hij weer wat normaal denken. Hij probeert zich te herinneren wat er allemaal gebeurt is. Ze hebben alles opgezet, gespeeld, Onyx tegen het lijf gelopen en verder blijft alles vaag. Iedere keer hij denkt zich iets te herinneren, verdwijnt het weer. Gefrustreerd zucht hij. Dit vindt hij helemaal niets. Zijn gsm die plots overgaat, negeert hij. Nu heeft hij geen zin in gezever van anderen. Na een tijdje stopt die met rinkelen. De berichtentoon laat hem weten dat de beller wat heeft ingesproken. Enkele minuten later begint het ding alweer te rinkelen. Pissig neemt hij op. In plaats van "wat moet je?" komt er een hees gefluister uit zijn keel. Geweldig, dat er ook nog bij!

Jake doet zijn handen omhoog. 'Just,.. relax. Ik ben het maar. Die geur van jou ben ik inmiddels al gewend. Al moet ik zeggen dat het nou niet bepaald fris ruikt, mocht ik het toegeven.' Wanneer Brendon hem meetrekt naar beneden en schreeuwt naar een kapstok met verschillende vesten, tikt Jake even tegen Brendons hoofd aan.
'Lieve schat, dat is Shawn niet. Volgens mij ben je echt slaapdronken ofzo. Kom, we gaan met het busje. Want zin om te lopen of te fietsen heb ik ook niet zoveel zin in.' En Jake neemt hem via de achterdeur mee naar buiten, het steegje door, naar het busje. Jake pakt zijn mobiel en belt Shawn op. Maar in plaats van dat hij overgaat, geeft hij de gesprekstoon aan. 'Dat wordt dus zonder Shawn. Die heeft vast een chick aan de lijn.' grijnst Jake en hij stapt het busje in. Wanneer Brendon dan ook instapt, rijdt hij met het busje weg.




Vanessa bloost meteen bij Amy's laatste vraag. 'WAT?! Doe normaal gek!' lacht ze en kijkt Amy grijnzend aan. 'Je denkt toch niet dat ik met hem verder kan gaan? We wonen in hetzelfde huis. Kom op Amy, dat kan echt, echt, echt niet! En bovendien, Brendon is er ook nog. Die zal het echt niet goedvinden! Ik ken hem wel langer dan vandaag.'
Maar wanneer Vanessa het gezegd heeft, heeft ze er ook meteen spijt van. Beteuterd kijkt ze naar haar nagels en valt er een korte stilte. 'Ik,.. ik weet het eigenlijk niet. Hij is wel heel leuk enzo..' zegt ze, het laatste fluisterend. 'Al vanaf het moment dat ik hem zag. Maar ik weet nu echt niet wat ik moet doen.. Is er afleiding wat we nu kunnen doen misschien? Eventueel samen met Julia?' vraagt Vanessa Amy met smekende oogjes.




Geïnteresseerd luistert Milo naar Julia en trekt verbaasd een wenkbrauw omhoog wanneer ze over haar moeder vertelt. 'Dat meen je niet! Hoe kan ze nou zeggen dat jij een teleurstelling voor haar bent?! Dat snap ik niet hoor. Ik geloof dat zelfs niet! Volgens mij ben je echt een hele lieve, mooie, toffe meid, waar iedereen trots op kan zijn. Waar ik zelfs trots op kan zijn!'
Milo luistert weer naar Julia en hij schudt zijn hoofd als ze uitgepraat is. 'Jij kansloos? Dat kan haast echt niet. Als jullie vaker optredens doen, dan weet ik zeker dat jullie bekend zullen worden! Desnoods wil ik wel helpen. Want vergeet het maar, ik praat altijd nog meer dan jij.' grijnst Milo naar haar.
'Veel meiden vallen op me vanwege mijn achtergrond. Dat heb ik eigenlijk altijd wel gehaat. Ik vertel er ook niet zoveel over, maar nu jij er naar vraagt, zal ik eerlijk zijn.' knipoogt Milo naar haar en begint verder te vertellen. 'Ik heb rijke ouders, heb op een landgoed gewoond, bijna alles werd voor me gedaan en net als jij heb ik geen broers of zussen. Mijn ouders zijn wel altijd trots op me geweest, maar ik ben nog niet tevreden over mezelf. Ik snap niet waarom ze mij dagelijkse dingen hebben laten doen, zoals boodschappen halen, kleren uitzoeken, enzovoorts. Het werd allemaal voor me gedaan. Naarmate ik ouder werd, kreeg ik mijn eerste vriendinnetje, die jij ook kent. Amy. Ze was altijd heel lief voor me, maar we zijn als het ware uit elkaar gegaan door de afstand. Amy vertrok naar een andere stad om voor haar studie te gaan. Terecht natuurlijk. Sindsdien hebben we elkaar niet veel meer gesproken. Nadat ik ook verstandiger werd, wilden mijn ouders dat ik in het landgoed vlak bij hen ging wonen. In plaats daarvan, heb ik mijn eigen zin gekregen door naar de stad te gaan om te doen wat ik wil. En nu ben ik hier.' Milo kijkt Julia even aan. 'En nu heb ik meer gepraat dan jij.' knipoogt hij naar haar.

Jules luisterde aandachtig naar Milo's verhaal. Aan het einde moest ze lachen. "Je hebt gelijk! Je praat meer dan ik." Net toen ze nog iets wilde zeggen, hoorde ze echter een hoop kabaal. Julia schrok en liet per ongeluk haar vork op de grond vallen. Een minuut later stond het liefste hondje ooit eraan te snuffelen. "Aaaaaw!"riep ze uit, terwijl ze zich uit bed wurmde zonder meer spullen op de grond of op het bed te gooien. Ze knielde neer bij de hond en begon hem uitbundig te aaien en te knuffelen. "Hoe kon ik nou van jou schrikken? Je bent zo lief en zacht. Hoe heet hij?" Ze keek op naar Milo, die er opeens nog aantrekkelijker uitzag. Julia had altijd al een zwak gehad voor honden. En al helemaal als hun baasjes er zo sexy uit zagen!

ooc: Ah, sorry Yelena..Te snel gelezen denk ik. Zal voortaan beter lezen! (:



Brendon kijkt naar de kapstok. "Ik zweer je..Dat ding lijkt op Shawn," mompelt hij verbaasd, kijkend naar de vesten en jassen. Hij wrijft even over z'n hoofd en wil dan naar de keuken lopen voor vijf koppen koffie. Tot zijn spijt wordt hij mee naar buiten getrokken door Jake en moet hij het busje instappen. Chagrijnig doet hij wat hem gezegd wordt en hij zet zijn konijnenknuffel op z'n schoot. "Ik heb nog geen koffie gehad," zeurt hij dan, waarna hij voelt dat ze wegrijden. "Hebben ze in de supermarkt niet zo'n automaat met gratis koffie?" Hij probeert zich de supermarkt te herinneren, maar hij kan het even helemaal niet boven halen.
Als ze bij de supermarkt aankomen, rent Brendon dan ook meteen naar binnen, opzoek naar een koffieautomaat.



Amy kijkt lief naar Vanessa, terwijl ze haar verhaal aanhoort. "Je moet niet aan Brendon denken, maar aan jezelf. Hij zal het ooit wel accepteren hoor," zegt ze als Vanessa uitgesproken is over dat onderwerp. "En dat over in hetzelfde huis wonen...Eh.." Even weet ze niet wat te zeggen. "Relatietester?" mompelt ze dan, hopend dat het niet verkeerd over zal komen ofzo.
Als Vanessa begint over afleiding, komt Amy wat beter overeind. "Nu je het zegt. Ik heb Jake beloofd zijn hamster te zoeken in het café. Je kunt meegaan als je wilt? Graag zelfs," zegt ze dan opgewekter, vergeten dat Vanessa bang is voor hamsters.