Fantasy RPG: Utopia Academy of Magic

Licht! Licht! Licht! Eindelijk! Met haar handen tastend naar het niets, kijkt ze om zich heen. Witte en dichte mist wat langzaam opklaarde en helder werd. Met ogen als spleetjes kijkt Frankie naar waar ze komt te belanden. Wanneer ze haar ogen opnieuw opent, voelt ze de zee langs haar voeten. Verward kijkt ze om zich heen en merkt dat ze op een strand staat met een gebouw voor zich. Wat is dit nu voor een idioot iets?
Frankie bestudeert zichzelf. Haar benen onder het rozige jurkje zagen er goed uit. Wanneer ze even een knoopje van haar jurkje losmaakt met haar witte handschoentjes, kijkt ze naar het afschuwelijke litteken, vlak bij haar borstbeen. Een beetje verward kijkt ze er naar. Maar dan, als het vervolgens doordringt in haar hoofd, schreeuwt ze het uit van woede. Haar geliefde, haar vriendje, had haar vermoordt. Frankie balt haar vuisten en kijkt naar het bos. 'Jareth.' snauwt ze en vervolgens ziet ze een klein vuurtje branden. Geschrokken kijkt Frankie naar het punt, maar is het vuurtje al weg.
Wat is hier gaande? Als ze dan een meisje ziet, vlak bij de rotsen, rent Frankie er naartoe. Maar zonder ze het doorheeft, spreiden haar vleugels naar het meisje toe en vervolgens staat ze bij haar stil. Wanneer ze naar haar kijkt, komt er zoveel informatie door, dat Frankie er verbaasd van opkijkt. 'Hayley?' noemt ze de naam die een tijdlang in haar hoofd bezighoudt.

Hayley huppelde van het ene uitpuilende deel van de rots naar een ander. Ze voelde zich zo licht als een veertje en neuriede ondertussen een liedje, maar de vrolijke deuntje werd bruut verstoord door een plotse komst van een of ander wezen met vleugels en een roze jurkje. Het meisje zag er best verward uit en Hayley bekeek haar van top tot teen. 'Hayley?' zei het vliegende wezen. Hayley haar ene wenkbrauw ging omhoog. Hoe kan dat ding in vredesnaam mijn naam weten als ik haar nog nooit heb gezien?, raasde het door Hayley's hoofd. Ze knikte met haar hoofd, maar was niet zeker of de persoon tegenover haar dat had gezien. 'Is alles wel goed met je?' vroeg Hayley dan maar. Het meisje zag er nou niet bepaald ontspannen uit.

Fris gewassen komt Jareth de badkamer uit. Een simpel shirt met een zwarte mouwloze vest draagt hij op een jeans en zijn natte haartjes heeft hij achterover gekamd zodat die kunnen drogen. Grijnzend werpt hij een blik op de slapende Fyran. Er is nog wel even en die tijd gaat hij nuttig opvullen. Ook al is het nog maar een kwartiertje. Jareth gaat op de grond zitten nadat hij wat door zijn spullen rommelde. Vrolijk zit hij er een joint te rollen. Wanneer die klaar is, staat hij recht en gaat naast Fyrans bed staan.
"Hé lamzak, we gaan zo eten. Kom je nog mee voor voorgerecht?" roept hij terwijl hij Fyran port. Jareth blijft het herhalen, tezamen met het porren tot hij antwoord krijgt.

Oke, leuk. Het meisje dacht zeker dat ze gestoord was. Frankie schrikt een beetje van haar felle gedachten, maar het gaf haar wel een erg goed gevoel. Wanneer Hayley vraagt of het wel goed met haar gaat, strekt ze haar armen en glimlacht dan. 'Ik voel me als herboren. En dat is net een vraag wat ik wilde stellen. Hoe kan ik hier staan als ik eigenlijk dood ben? Ik ben vermoord door mijn vriend en toch leef ik.' lacht ze vermakelijk en ze kijkt naar haar gouden ring.
Frankie voelt zich ineens een totaal ander persoon. De nieuwe Frankie, en jeetje, wat voelde dat goed. Zo had ze altijd al moeten zijn. Grinnikend kijkt ze naar Hayley. 'Je bent een elf is het niet? Ik wist niet eens dat fantasiewezens echt bestonden. En nu ben ik er zelf één. Zeg eens. Wat doen we hier?'

Jareth stopt met porren wanneer hij antwoord krijgt. Met gezelschap smoren vindt hij veel leuker dan alleen.
"Straks ben ik dat ook wel." repliceert hij breed grijnzend, waarna hij begint te zoemen. Vrolijk voelt hij in zijn zakken naar zijn aansteker. Die voelt hij al snel. Tja, dan ben je een vuurduivel en wil je je joint niet aansteken met je vingers.
"Ik wacht beneden wel op je. Dan kun je zonder menselijke vlieg wakker worden." zegt hij. Dan gaat hij de kamer uit. Beneden kijkt hij rond voor een plekje en gaat uiteindelijk op een bankje bij de ingang zitten. Blij dat alles hier snel voorbij zal zijn en het hier best wel draaglijk lijkt te gaan worden, steekt hij zijn joint aan en neemt een gelukzalig trekje.

Hayley staarde het meisje maar raar aan. Misschien had ze haar hoofd ergens gestoten of wie weet had ze het een of het ander gedronken of zo. Hayley was er niet echt gerust in, maar probeerde het zich toch niet zoveel aan te trekken - in het mate dat dat mogelijk was! 'Je bent een elf is het niet? vroeg het rozige meisje. 'Inderdaad' zei Hayley glimlachend. 'En oh, ja. Fantasiewezen bestaan wel degelijk' vervolgde ze op een iets wat verbitterde toon. 'Het ene al wat beter dan het andere' mompelde ze zacht. Hayley dacht terug aan iets heel lang geleden. Ze rilde en staarde recht voor zich uit. Toen herstelde ze zich en glimlachte zacht. 'Zo...' zei ze vluchtig om zich te herstellen van haar raar momentje. 'Normaal gezien moeten we daar naar boven. Daar moet zich een kasteel bevinden en daar gaan we allerlei dingen leren. Het is mijn allereerste jaar' vertelde Hayley opgewonden. Ze maakte ondertussen enen klein sprongetje en vertelde verder: 'Ik zie het ongelooflijk hard zitten' - alsof dat nog niet duidelijk was. 'Komop!' moedigde ze het meisje aan. 'Dan gaan we verder'

Jareth neemt een lange trek en ziet dan Fyran verschijnen. Genietend gaat hij wat naar achter leunen, leunend op zijn armen.
"Dan ga ik pas slapen." antwoordt hij. Hij biedt de joint aan aan Fyran en gaat dan achterover liggen. Waarom wordt hij altijd zo lui tijdens het smoren? Het erge is dat hij er erna niet veel meer van merkt. Jareth hoopt in ieder geval wel dat hij pas morgen gaat slapen. Ze zullen hier toch wel leuke feestjes organiseren, niet? Maar wanneer hij terugdenkt aan het gesprekje van daarnet met dat ene wicht betwijfelt hij het wel. Stel je voor dat hier enkel strevertjes zitten die iedere avond op tijd in hun bedje kruipen.
"Wat denk jij van dit hier? Gaan ze feestjes organiseren en orgieën enzo of gaan ze braaf op tijd naar bed gaan?" vraagt hij toch maar voor de zekerheid aan Fyran.

Frankie begint vermakelijk te grijnzen waneer Hayley zegt dat de ene wezen beter zijn dan de andere. Hoe kon je nou werkelijk zeggen wie goed was en wie niet? Iedereen ziet het in een ander oogpunt. Kijk naar Jareth, Frankie dacht altijd dat hij een goed wezen was, maar achteraf was hij een monster. Een verschrikkelijk monster.
Het meisje krijgt vreemde dingen door, en zelfs Frankie voelt het met haar mee en kijkt haar een beetje ernstig aan. 'Gaat het wel met jou dan?' vraagt ze zachtjes, maar weet niet of het hoorbaar is, want Hayley geeft al aan dat ze naar het kasteel gaan. 'Ach, waarom ook niet.' glimlacht ze tevreden en gaat Hayley achterna. 'Het zal dan mijn eerste jaar ook wel zijn.' zegt ze tegen haar. 'Anders ben ik hier niet komen te belanden. Dus waarschijnlijk hebben ze wat voor me in petto. Zeg eens, ken jij al enkele wezens hier?'

Jareth neemt de joint aan en denkt even na over wat Fyran zei terwijl hij een trekje neemt. Daar heeft hij wel gelijk. Jammer dat ze met erg veel brave kindjes opgescheept zitten.. Maar wacht eens even...
"En als wij nu eens een feestje op poten zetten? vanavond in onze kamer. Relax wat drinken, smoren en natuurlijk enkele meiden. Dan weten we direct wie de moeite waard is en wie niet." stelt hij voor. Genietend neemt hij nog een lange trek waarna hij de joint weer doorgeeft. Op zich is het best wel een goed idee. Hoe langer hij eraan denkt, hoe beter hij het vindt. Breed grijnzend laat hij de rook ontsnappen. In enkele voorbijdrijvende wolken ziet hij wat figuurtjes die vrolijk naar hem zwaaien.

Hayley loopt stevig door. Het is een soort strategie van haar om de volgende vragen te ontwijken. Het meisje -waarvan Hayley nog altijd de naam niet wist - vertelde en vertelde. Hayley knikte afwezig terwijl ze verder de rotsen opklimde. Je kon nu de toppen van de hoge torens van het kasteel zien oprijzen uit het landschap. 'Zeg eens, ken jjij al enkele wezen hier?' vroeg het meisje. Hayley schudde met haar hoofd. 'Neen, eigenlijk niet. Het is m'n eerste jaar en tot nu toe weet ik eigenlijk niet waaraan ik me moet verwachten, maar ik maak er het beste van.' beantwoordde ze de vraag.

'Kijk, dat moet het kasteel zijn' zei Hayley na een tijdje, en ze grijnsde bij het zien van de grote poort van het kasteel. 'Het avontuur kan beginnen' zei ze zacht. 'Oh, en trouwens nu ik eraan denk, wat is jouw naam eigenlijk?' vroeg Hayley terwijl ze haar koffer neerzette en erop ging zitten.

Frankie glimlacht tevreden zodra ze er zijn. Ze had tijdens de weg daar naar toe al heel wat informatie bij elkaar gezameld. Ze vond het vreemd dat het allemaal in haar hoofd kwam, maar het is ook een groot voordeel. Het beste wat je maar wensen kunt. Zo kan ze de leraren manipuleren en goede cijfers halen. Want degenen die les geven, hebben het toch zelf ook geleerd?
Wanneer Hayley naar haar naam vraagt, glimlacht Frankie naar haar. 'Oh sorry, helemaal vergeten mezelf voor te stellen. Mijn volledige naam is Francesca Lebesque, mijn roepnaam is Frankie, dus hou Frankie maar aan. Zeg, ga jij eerst door die poorten?' vraagt ze Hayley zodra ze ervoor staan.

"Straks eens rondhoren wie er meedoet." zegt Jareth, blij dat Fyran instemt. Zo hebben ze toch nog wat te doen. Hij neemt de joint weer aan. Jammer dat die zo snel op geraakt. Nog een lekker lange trek en het is alweer uit met de pret. Hij gaat rechtop zitten en neemt die lekker lange trek. Hij ziet Fyran naar wat kijken en draait zich half af. Twee meiden komen er ook nog aan. Hoi, nog meer volk. Een van die twee komt hem enkel verdacht bekend voor. Hij knijpt zijn ogen tot spleetjes om wat verder te kijken omdat ze net iets te ver voor hem zijn. Dan begint hij te hoesten doordat hij simpelweg te lang trok.
"Verdorie, ik moet echt eens minder gaan smoren." merkt hij op terwijl hij het peukje uitdrukt. Dat hij nu al dode mensen ziet rondlopen, gaat hem echt wel te ver.

Zach zuchte en en keek weer de de inhoud van de kamer.De rest van de dag door te brengen in een kamer was niet echt een idee dus vertrok hij zijn slaapvertrek en liep de trap af naar beneden. Eenmaal aangekomen bij de poort negeert hij de 2 rokende duistere figuren en begeeft zich naar het strand.
Hij knikte met een glimlach naar de 2 dames en liep het strand op. Vorig jaar en het jaar daarvoor was hij uren op het strand te vinden, als hij geen les had. Zach deed zijn schoenen en t-shirt uit en liet zich vallen in het warme zand.

'Frankie dus' knikte Hayley. Bij de poort stonden twee gedaantes die nogal verbouwereerd in de richting van Frankie stonden te staren. 'Wel, Frankie, je valt in de smaak' zei Hayley zacht en ze onderdrukte een glimlach. 'En ja, ik ga door de poort, want erover vliegen lijkt me nogal moeilijk aangezien ik geen vleugels heb. Maar ik ga eerst het domein wat verkennen.' Hayley zette haar koffers neer, nam afscheid van Frankie.

Hayley had een gast in de richting van het strand zien lopen. Hij zag er al wat ouder uit en wist waarschijnlijk wel wat er hier allemaal te beleven was. Ze zette een achtervolginsmanoeuvre in. Eigenlijk was het best een dwaas idee, aangezien Hayley daarnet de hele weg naar het kasteel was gewandeld omdat ze het kasteel wou zien en nu precies dezelfde weg terug ging. Ah, sociaal contact was nu eenmaal noodzakelijk. Hayley glimlachte toen ze de jongen in het zand zag liggen. Ze kuchte om zijn aandacht te trekken.

Jareth gaat weer normaal in het gras liggen. Ja, hij moet echt wel eens wat minder smoren als hij honger heeft. Hij ziet gewoon allemaal dingen!
"Als ik goed zag, zou een van die twee dood moeten zijn." antwoordt hij. De kans zit er natuurlijk ook nog altijd in dat hij verkeerd zag. Op Fyran kan hij nu ook niet voortgaan, want die heeft lekker meegedaan. Maar aan de andere kant vermoedt Jareth dat die vandaag al heel wat minder gesmoord heeft dan hij. Hij besluit het te negeren. Die twee zijn toch nog te veraf om zich er druk over te maken. Dus concentreert Jareth zich op al die andere dingen die hij ziet, zoals zwaaiende wolkjes.

OOC: Post aangepast.


Frankies gedachten worden afgeleid door een jongen die hen voorbij loopt, ze knipoogt vriendelijk naar hem, maar wanneer de jongen weg is, schudt ze haar hoofd. Wat was dat nou voor gedoe? Zo was ze immers nooit! En toch, het voelde heerlijk. Flirten en er op los gaan. Wat ze eerder niet had kunnen doen, kan ze nu wel. Vrijheid.
Frankie kijkt weer naar Hayley die een opmerking maakt. 'Oh, dat zal best.' glimlacht ze. 'Maar ik zal niet teveel verwachten.' Nadat Hayley nog wat zegt, neemt ze afscheid van haar. Frankie knikt. 'Ik zal je vast wel vaker zien.' zegt ze en blijft staan. Wanneer Hayley weg is, denkt ze nog na over haar woorden. Ze had het over vleugels. Terwijl dat helemaal niet ter sprake kwam. Frankie haalt haar schouders op en gaat door de poorten.
Haar eerste indruk was dat er al veel leerlingen buiten waren en dat zij dus eigenlijk helemaal niks weet. De hele afkomst en waarom ze hier is, weet ze niet. Toch zou het een reden moeten hebben. Frankie loopt een stukje door en ze gaat tegen een boom aanzitten. Al gauw vallen haar twee jongens op. Één van hen lijkt haar al een tijdje aan te kijken en ze glimlacht naar de jongen, een teken van beleefdheid. De ander van het duo komt haar vaag bekend voor. Er van uitgaand dat het toch niks zal zijn, sluit ze haar ogen om te bedenken wat ze nu zal moeten doen. Er moet toch iemand haar vertellen wát ze hier precies doet?

Jareth vertelde hoe hij in contact was gekomen met draken, Yuuki dacht er over na, het kon ze vond het jammer voor hem dat hij nooit een echte band kon opbouwen met een draak. Lyra keek naar de lucht en daarna naar Jareth. Hij zei dat het hem speet dat ze nooit echt een thuis had gehad. Ach hij kon er niet echt iets aan doen, het was al verleden tijd.. Thuis.. niemand zou haar missen, Jareth krabbelde overeind en zei dat hij ging douchen en dat ze elkaar wel weer zouden zien. Hij aaide Yuuki nog over haar kop, ze liet het gespin horen als teken dat ze het fijn vond dat hij er aan dacht haar gedag te zeggen. Lyra glimlachten en bleef nog even liggen. Lyra liet haar vingers over Yuuki's geschubde hals glijden, Het gaat een lang jaar worden denk ik, dacht Lyra. Maar je komt er wel door heen, je hebt nu al vrienden ze namen het voor je op reageerde Yuuki in haar gedachten. Lyra stond na een paar minuten op. Ze hees haar rugtas op haar rug en pakten haar koffers beet, en begon te lopen richting het kasteel. Na wat rond gedwaald te hebben had ze haar kamer gevonden, Yuuki liep mee naar binnen, al zou ze er niet kunnen slapen ofzo, ze wilde weten waar Lyra zou verblijven. Er was al iemand op de kamer, Nika ze had haar al eerder gezien bij Jareth en Fyran. Lyra gooide snel haar tassen op bed en keek naar het uitzicht dat het grote raam bood. Yuuki keek de kamer rond, hij was redelijk ruim en mooi ingericht. Lyra's bed was simpel een zucht liet Lyra ontsnappen, ze zou hier moeten slapen zonder Yuuki. Daar zou Yuuki niet gelukkig mee zijn. 'Hey Nika, ben blij dat je mijn kamergenoot ben.' zei ze met een glimlach. Yuuki ging tijdelijk in de hoek liggen, tot Lyra weer weg ging uit de kamer. Waarschijnlijk zou Yuuki wel een mooie plek vinden in het bos, niet te ver van de school.

Jareth zit er toch niet echt lekker mee. En hij mist zijn hoedje. Of een bandana zou ook handig zijn. Zolang het zijn haar maar naar achter houdt. Door het beetje wind dat er is en dat zijn haar droog is, hangt het half voor zijn ogen. Stom! Misschien wil z'n pa wel even in zijn spullen neuzen en zijn andere hoedje sturen. Dat klinkt als een plan. Hij gaat weer recht zitten en gaat met z'n hand door zijn haar om het weer naar achter te krijgen. Een ander meisje komt vrolijk voorbij huppelen. Hij merkt dat het meisje dichterbij is komen zitten. Ja, verdorie. Die joint heeft hem goed te pakken. Vreemd, want zo zwaar had hij hem niet gerold. Hij neemt een sigaret uit het pakje. Helemaal uit zijn doen steekt hij het met zijn vinger aan. Onderzoekend blijft hij Frankie aankijken om te zien hij echt wel ziet wat hij ziet, te zien of hij enige sporen vindt van toen en zit hij na te denken hoe alles nu weer ging toen. Dat laatste is nog het moeilijkste van al.





Opgewonden rent Lylei over het domein. Ze was laat! Goed, het rennen is meer huppelen, maar daar trekt ze zich lekker niets van aan. Haar stomme pa moest weer eens haar komen brengen en natuurlijk halverwege van gedachten veranderen toen hij een knap ding voorbij zag komen. Achja, that's life. Bij de ingang ziet ze wat mensen zitten, maar daar kijkt ze niet echt naar om. Eerst haar spullen in een kamer dropen. Afgelopen schooljaar was ze al enkele keren komen kijken zodat ze de gang van zaken enzo wel al wist. Dat was om te zien of ze wel zou aarden op een school. Aphrodite wilde op zeker spelen. Maar liever dat dan weer de hele tijd gevit. Lylei opent een van de eerste deuren die ze tegenkomt bij de slaapkamers. Daar ziet ze twee meisjes.
"Hay, bed vrij?" vraagt ze vrolijk. Ze kijkt de kamer rond en ziet een draakje. Daar kan ze mee leven. Op zich niets mis mee beestjes, zolang ze haar maar niet te erg lastig vallen. Zo graag wordt ze nu ook weer niet vies. Dan ziet ze wat anders hangen. Wat zwarts. Dat heeft ze echt helemaal niet graag. Stomme geestjes.

Hoe is ze nou hier verzeild geraakt? Ze was dood. Dat wist ze in ieder geval zeker. Maar dan heeft iemand haar uit de hemel gehaald. Tenminste, zoiets. Ze vond het wel prettig weer op aarde te staan, maar deze aarde is niet zoals ze zich had voorgesteld. Het was magisch. Maar ze zit nu hier, en er moet gewoon een reden voor zijn. Ze zou het moeten bespreken met één van de leraren. Of de directeur, directrice, whatever. Dan zouden er toch bordjes moeten hangen?
Frankie doet haar ogen open en kijkt om zich heen of ze iets ziet van een bekende weg in de school. Verbluft kijkt ze weer voor zich uit, er was toch niets te zien wat meer duidelijkheid opleverde. De andere jongen kijkt haar nu telkens aan. Ongelofelijk. Hadden ze iets tegen nieuwelingen ofzo? Maar wanneer ze hem blijft aankijken, komt er zoveel informatie binnen en begint haar adem te stokken. Zelfs al zou ze 24 uur lang haar adem inhouden, dan nog zou ze dat overleven. Frankie schudt haar hoofd en houdt haar handen voor haar gezicht. Dit kon niet waar zijn.